dinsdag 30 december 2008

Jaaroverzicht 2008

De tijd lijkt wel te vliegen. Het is alweer bijna 2009! Tijd voor een terugblik op 2008.

Het jaar begon meteen goed: op 2 januari ik sloopte mijn SIM-kaart waardoor ik het tien dagen zonder mijn mobiel moest doen.
De dagen voor mijn verjaardag was ik ontzettend zenuwachtig: ik was één schoen kwijt... Hoe het kon snapte ik niet, maar hij was echt nergens meer. Wat bleek? Arthur had hem voor mijn vriendinnen stiekem meegenomen, omdat ze me een paar schoenen voor mijn verjaardag wilden geven!


Voor het eerst in mijn leven had ik een Valentijnsdag mét een vriendje. Samen met Arthur en mijn ouders ben ik heerlijk uiteten geweest in een restaurant vol met balonnen.
We waren nog maar krap twee maanden samen toen ik al een week met zijn familie in Drenthe zat. Ik ging kijken bij zijn voetbal- en tenniswedstrijden, we logeerden een weekendje bij zijn opa en oma. We fietsten door de Soesterse modder met gehuurde mountainbikes en waaiden twee weken lang uit in Renesse. We gingen samen naar een echte première en... We doen nu dezelfde studie!

Op school werd het hard werken. Het laatste jaar, Centraal Schriftelijk en het profielwerkstuk. Ook het leukste jaar. We gingen met zijn allen skiën in Saalbach, hadden een geweldige stunt, een prachtig gala en uiteindelijk kreeg ik voor mijn harde werken ook nog een zeer goede beloning: dat ene papiertje.

En vanaf 1 September is het Jordan vervangen door de Universiteit Utrecht. De eerste vijftien studiepunten zijn al binnen.

"Don't walk in front of me, I may not follow.
Don't walk behind me, I may not lead.
Walk beside me and be my friend."

- Albert Camus


Met mijn vriendinnen had ik naast school ook nog veel plezier. Dit jaar werd het niet maastricht, maar vertrokken we na de examens naar Calella! De Nederlandse wateren werden ook niet ontweken, die gingen we met kano's te lijf. En zelfs nu we allemaal onze eigen weg gaan, zien we elkaar nog bij gezelligheden zoals etentjes.

Dream as if you'll live forever, live as if you'll die today. - James Dean

Een paar weken geleden hielpen we met zijn allen Laudine met verhuizen naar Casa Confetti, waar ze nu elke dag haar uitzicht fotografeert.


"Hij zag de zon nog opkomen, maar kon niet meer meegenieten van de mooie dag die daarop volgde"
Het jaar bracht ons ook zeer plotseling verdriet. Op 11 oktober overleed Patent in zijn stal 's ochtends om een uur of 9. Na zoveel met hem te hebben meegemaakt en overwonnen, was daar plotseling het einde.

2008 was een bijzonder jaar voor mij. Er kwam veel nieuws op mijn pad en helaas moest ik ook afscheid nemen. Toch, ook het afscheid nemen was mooi. En vooral heel bijzonder.

zaterdag 27 december 2008

Voltrack's gezelschap

Toen Patent plotseling overleed op 11 Oktober, besloten wij dezelfde middag nog een oude merrie op te halen. Zo was Voltrack niet meer alleen.
Verba was de oude dame die Voltrack gezelschap kwam houden. Negentien veulens op de wereld gezet en nu met haar pensioen. Eén dik achterbeen, waardoor ze wat moeilijk liep, en een heleboel grijze haren.

Drie maanden heeft Verba Voltrack gezelschap gehouden. Dinsdagochtend troffen mijn ouders haar liggend in de stal aan, ze wilde het liefst niet meer opstaan. Een paar uur later is ze ingeslapen op de kliniek in Utrecht. Haar buik bleek vol met gezwellen te zitten, waardoor ze de laatste tijd waarschijnlijk best veel pijn gehad moet hebben. Iets wat wij eigenlijk niet aan haar gemerkt hebben, pas de laatste dagen. Ze was een einzelganger, maar wel een opgewekte einzelganger. Dinsdag was ze op, Dinsdag was het voor Verba tijd om te gaan.

Dat gaf ons weer een probleem: Voltrack stond er weer alleen voor! Gelukkig was Voltrack's fokker zo vriendelijk om ons weer een merrie te geven die bij ons kon logeren. Na een paar wat eenzamere kerstdagen voor Voltrack, die hij toch zeer opgewekt is doorgekomen, konden we vandaag Nalatonna ophalen.

Nala, vanmiddag in de bak

Nalatonna is net zo oud als Voltrack en moet volgend voorjaar weer terug naar de Beemster. Om weer drachtig te worden. Tot die tijd zal ze hier gezellig met Voltrack spelen in de wei. Vandaag hebben ze apart buiten gestaan, morgen laten we ze samen in de bak. Ik ben benieuwd of ze het goed kunnen vinden!

Ze heet dus, hartstikke chique, Nalatonna. Maar wij noemen haar Nala! (En Voltrack wordt dus Simba)

donderdag 25 december 2008

13, een nieuwe betekenis

Casa Confetti

Eindelijk was het dan zover, Laudine kreeg maandag de sleutel van haar nieuwe thuis. Op de 13e verdieping van Casa Confetti, op de Uithof.

Dat het op de 13e verdieping was kon Laudine niet zoveel schelen, sterker nog: hoe hoger hoe beter! Ze vond het dus maar prachtig.
Op maandagochtend werd echter meteen duidelijk dat het niet altijd zo handig is... De lift deed het niet. Dus kon de vloer met de trap naar boven gedragen worden...

Tegen de tijd dat ik kwam helpen deed de lift het gelukkig weer. Dus konden haar bed, haar kast, schoenen, verhuisdozen, koelkast en nog een heleboel meer gewoon met de lift naar boven gebracht worden.

In één dag kon het niet allemaal geregeld worden, dus heeft mijn moeder ook dinsdag en woensdag Laudine nog met het een en ander geholpen. En gisteravond heeft ze voor het eerst in haar nieuwe huis geslapen. Een huis met 100 mb/s internetverbinding, enorm uitzicht en Café Gutenberg aan de andere kant van de straat, niet verkeerd toch?

zaterdag 20 december 2008

De bioscoop der blinden

In Nederland nog zeer onbekend, in de Verenigde staten en Engeland al zeer gewoon. Audiodescriptie. In de audiodescriptie worden de handelingen die in de film worden uitgevoerd uitgelegd aan de slechtziende/blinde, zodat deze niets hoeft te missen van de film.

Tot voor kort wist ik nog niet eens dat het bestond en donderdag zat ik in een bioscoopzaal waar meer slechtzienden en blinden zaten dan welzienden bij de première van de audiodescriptie van Oorlogswinter.

De mensen die audiodescriptie nodig hadden of graag een keer wilden uitproberen kregen een soort mp3 spelertje met één oortje erbij. Die dingen waren afgesteld op een speciaal kanaal en zodra de film begon, begon ook de audiodescriptie: een mannenstem die rustig alles vertelde dat op het witte doek gebeurde.

Het was toch best apart moet ik zeggen, om met allemaal blinden en slechtzienden in een bioscoopzaal te zitten. Zoiets als met allemaal doven en slechthorenden bij een concert te zijn. Ik vond het vooral mooi om te zien dat deze mensen nu toch de film ook konden meemaken. Zouden ze ook echt de beelden kunnen voorstellen naar aanleiding van de beschrijvingen op de audiodescriptie? Zouden ze de film echt zien? Nu ik er over nadenk besef ik me pas dat het wellicht nog mooier is dan ik al dacht. Zouden de blinden echt even gezien hebben?

(Nederlandse films met audiodescriptie: Blind, Zwartboek, Brideflight en Oorlogswinter)

maandag 8 december 2008

La Terrasse

Un après-midi là, dans la rue du jourdain,
on peut dire qu'on était bien,
assis à la terrasse du café d'en face
on voyait notre appartement.

Je ne sais plus si nous nous étions tus
ou si nous parlions tout bas là au café d'en bas,
mais je revois très bien la table et tes mains,
le thé, le café et le sucre à côté.

Puis d'un coup c'est parti, tout s'est effondré,
on n'a pas bien compris, tout a
continué, tandis qu'entre nous s'en allait l'équilibre,
plus jamais tranquilles, nous tombions du fil.

Cet après-midi là, dans la rue du jourdain,
en fait tout n'allait pas si bien,
assis à la terrasse du café d'en face
on voyait notre appartement,
si triste finalement avec nous dedans.

- Yann Tiersen

Waarom op mijn blog? Gewoon omdat ik het een mooi liedje vind. Omdat het mij doet denken aan de zomer. Waarom? Geen idee, ik weet niet eens precies wat de tekst betekent. Gewoon omdat ik het mooi vind.

zaterdag 6 december 2008

Eternal Sunshine across the world

Fien en haar boekje vol verhalen van ons

Mijn lieve vriendinnetjes gaan op reis.

In Augustus vertrok Maite om een jaar lang te gaan wonen, leven en leren op de campus van Winthrop University (Rock Hill, South Carolina). 1 November vertrok Mari om de Midden Amerikaanse zon op te zoeken in Costa Rica. En vanochtend zag ik Fien door de douane gaan op Schiphol, op weg naar Zuid Afrika.

Fien maakt een echte wereldreis, ze bezoekt familie over de hele wereld. Haar reisbestemmingen: Johannesburg, Durban, Kaapstad, New York, Rock Hill, Los Angeles en tot slot Sydney.

Friends are the eternal sunshine of life

Natuurlijk was het vanochtend weer een droevige bedoening toen we afscheid moesten nemen van Fien. Opeens was het echt zover en liep ze van ons af om 6 maanden haar eigen ding te gaan doen.

Op weg naar de douane...

Nog maar zeven zijn hier in het lieve Nederland. Wel gek hoor, we zijn allemaal zo gewend aan drukke chaos met z'n tienen en opeens is het allemaal veel rustiger en overzichtelijk. Maar we zijn nog wel met z'n zevenen, dat is eigenlijk nog steeds een heleboel. En die wereldreizigers hebben het vast allemaal werkelijk waar fantastisch.

Zoals ik al eerder had gezegd: ieder doet nu z'n eigen ding. Maar toch groeien we niet uit elkaar. Het voelt juist alsof we alleen maar hechter worden. We worden gewoon volwassen, allemaal.

vrijdag 28 november 2008

Shouf shouf shuffle



Als de oortjes van mijn iPod kapot waren, had ik besloten een iPod Shuffle te kopen. Oortjes kosten 30 Euro en een Shuffle (mét oortjes erbij) 45. En dan was dat meteen een fijn ding om mee hard te lopen. M'n oortjes zijn nog niet kapot, maar toch heb ik vandaag al een shuffle gekocht. In de stad zag ik namelijk dat hij in de aanbieding was: 29,50! Dat heb ik maar meteen meegenomen. Minder dan oortjes alleen!

Er kunnen 240 nummers op, je kunt door- en terugspoelen en het volume aanpassen. That's it.

Ik vind het briljant. Het doet me denken aan de iPod Flea. Gelukkig is de Shuffle wel iets groter, zodat je er ook werkelijk iets aan hebt. Nu ik hem heb lijkt het me eigenlijk best handig voor op de fiets. Daar zet ik toch altijd mijn gewone iPod op Shuffle!
Wat wel echt grappig is is dat er ook voor deze mini variant van de iPod ware accesoires te koop zijn, z'n computer-connector is al groter dan hijzelf!

Eén ding is zeker: dit is mijn meest hilarische aankoop van 2008!

dinsdag 25 november 2008

Extra vrij

Na het maken van de tentamens was het nog even spannend, zou ik ze echt allebei gehaald hebben?

Vanochtend stonden eindelijk ook de cijfers van Multidisciplinaire Economie op internet... en ja hoor, allebei de vakken gehaald! De eerste 15 ECTS zijn binnen. En dat geldt ook voor Arthur.
Voor wiskunde hebben we allebei een 7 als eindcijfer. Voor de midterm had ik een 8,7 gehaald en dat was maar goed ook, want ik heb een 4,5 gehaald voor de endterm!
Bij Multidisciplinaire Economie was ik vooral benieuwd naar het cijfer dat we hadden gekregen voor onze paper. En dat was toch wel veel hoger dan ik had verwacht... Zelf was ik bang dat het resultaat niet goed genoeg was, maar toch heb ik maar liefst een 9,5 als cijfer! WOW. En voor het tentamen een 7,9 waardoor ik op een afgerond eindcijfer van een 8,5 uitkom.

Ik ben natuurlijk erg blij (en opgelucht) met deze resultaten. Werkelijk fantastisch. En nu hebben we plotseling een extra weekje vakantie waarin we leuke dingen kunnen gaan doen! Ik heb er nu al zin in!

maandag 24 november 2008

The sisterhood of the traveling book

Alle surprises

Gisteren vierde ik met mijn vriendinnetjes Sinterklaas. Ja, op 23 november al ja. Dat was de enige datum dat we allemaal konden én we wilden het sowieso vieren voordat Fien, nadat Maite en Mari haar zijn voorgegaan, het land verlaat.

Voor het derde jaar op rij was het een avond vol gezelligheid, lol en werkelijk waar prachtige surprises met fantastische cadeautjes. Echt, veel beter kan het niet zijn op een koude novemberavond met sneeuwbuien.
Het was een avond om heel gelukkig te zijn. Al die lieve vriendinnetjes, al die leuke surprises, al die mooie cadeaus en al die prachtige gedichten...


De grootste verrassing was een cadeautje met daarop: 'Voor alle meisjes'. Eerst een paar minuten door elkaar schreeuwend gediscusieerd van wie het nou kwam, de beschuldigingen vlogen heen en weer. Het leek wel weerwolven.
Toen hebben we het maar uitgepakt... En wat eruit tevoorschijn kwam had ik nooit verwacht. Eerst zagen we, toen het cadeaupapier eraf was, dat het een pakje van amazon was... Nee toch... Toch niet van Maite?
Maar jawel hoor. Helemaal aan de andere kant van de oceaan had ze aan ons gedacht en vierde ze toch Sinterklaas een beetje mee.


Het was een boek, Twilight. De eerste van een serie van vier boeken(Twilight, New Moon, Eclipse en Breaking Dawn). Ik ben de eerste die het mag gaan lezen en we hebben afgesproken dat iedereen nadat hij het gelezen heeft achterin kort zet wat 'ie ervan vond. Ik ben benieuwd, volgens Maite is het verslavend.

Bij deze, de Sisterhood of the traveling book is geboren!

donderdag 20 november 2008

Broem Broem

Niet te missen

Alweer een tijdje geleden begon Arthur met autorijden. Ik vond dat het voor mij ook maar eens tijd werd om te gaan autorijden dus begon ik met me wat te oriënteren.

Inmiddels heeft hij alweer ruim vijftien lessen gehad...

Op vier november is de eerste van mijn tien vriendinnen geslaagd voor haar rijexamen. Het werd toch wel echt tijd om te gaan autorijden. Dus heb ik vorige week dan eindelijk maar eens een afspraak gemaakt. En vanmiddag zat ik achter het stuur!

Bij Arthur thuis zat ik zenuwachtig te wachten tot de lesauto voor de deur stond. Toen ik eenmaal in de auto achter het stuur zat vond ik het helemaal niet meer eng. Musa, mijn rij-instructeur legde het een en ander uit en vervolgens konden we vertrekken!

In het begin hoefde ik nog niet zo heel veel zelf te doen, alleen sturen en gasgeven. Maar dat veranderde natuurlijk wel. Op een verlaten weggetje mocht ik vanzelf gaan schakelen, waarbij de auto de eerste keer natuurlijk afsloeg.En we hebben ook nog bij een paar flats duizenden rondjes op de parkeerplaats gereden om goed te leren sturen (sorry als je in een van die flats woont).

Ik moet zeggen, het is me allemaal reuze meegevallen. Van tevoren dacht ik: dat kan ik noooooit! Maar dat hoefde ook helemaal niet! En eigenlijk kun je het best snel een beetje onder de knie krijgen.

Volgende week donderdag mag ik weer, dan weet je alvast wanneer je niet op de weg moet zijn.

dinsdag 18 november 2008

Oorlogswinter in première


Van het boek zijn er in Nederland ruim een kwart miljoen exemplaren verkocht sinds in 1972 de eerste druk verscheen. En nu is er ook een verfilming.
Gisteravond was de première van Oorlogswinter in Tuschinski en ik was één van de gelukkigen die de film mocht zien. Ik mocht namelijk met Arthur mee.

Wat een beleving! Met Arthur's familie liepen we, nadat we uit eten waren geweest vlakbij, naar Tuschinski. Toen we de hoek om kwamen zagen we wat een beleving zo'n première eigenlijk inhield. Voor Tuschinski stond een legertruck geparkeerd en er stonden behoorlijk wat mensen te kijken. Echt bizar was de rode loper. Ontelbaar veel filmcamera's en fotocamera's. Overal werd geflitst en geïnterviewd. Arthur's opa konden we even niet begroeten, want die was een van de interview-slachtoffers. Binnen wachtte wel zijn oma ons enthousiast op.

Allemaal waren we uitermate benieuwd naar de film. Zou het net zo goed zijn als het boek? Zou het niet alles verpesten? Wat mij betreft kon de film niet snel genoeg beginnen!

Voor de film kwam nog even een deel van de cast, de regisseur, de producers en Jan Terlouw voor de zaal, waardoor het helemaal een bijzonder bioscoopbezoek werd. Daarna werd het donker in de zaal en werden we ondergedompeld in het spannende, heftige leven van Michiel van Beusekom.
Ongeveer anderhalf uur later kwam iedereen de zalen uit met een tevreden glimlach. Het was werkelijk een prachtige film. Het doet werkelijk niets af aan het boek. Doordat het boek nu verfilmd is, komt het onderwerp weer in de publiciteit. Wat mij een goede zaak lijkt. Wat er in de oorlog is gebeurd mogen we niet vergeten.

Ik vind het een zeer goede film. Spannend en ontroerend en ook zeer goed geacteerd.
En het was ook een hele beleving om een keer bij een première te zijn, camera's, acteurs en andere BN-ers zijn opeens overal. En na mijn evening of fame fietste ik vandaag weer gewoon met een glimlach door de regen.

Trailer
- Site -

donderdag 13 november 2008

Geluk op zijn rug

Dansend de Veluwe over. - 24 Juni 2007 - Laag Soeren - Foto: Martijn Beurze

zaterdag 8 november 2008

300 tafeltjes en stoeltjes

Een sporthal vol met tafeltjes, stoeltjes en papieren. Aan elk tafeltje een Economie student. Zo gaat het tentamen maken tegenwoordig.

Met z'n allen in bus zes gepropt erheen.

Als het goed is heb ik nu mijn eerste twee vakken afgesloten. Woensdag had ik mijn tweede wiskunde tentamen, waar ik maar een 2.3 hoefde te halen dankzij een belachelijk cijfer voor het eerste tentamen. En donderdag mocht ik weer plaatsnemen achter een tafeltje in de vechtse hallen, deze keer om Multidisciplinaire Economie af te sluiten.

Ik denk dat ik het allebei wel gehaald heb, maar zeker weten doe ik het pas over anderhalve week als ik de cijfers krijg. Nu geniet ik even van een zeer korte vakantie van slechts drie dagen.

Maandag mag ik weer aan de slag. Nu met 'Micro economie en instituties' en 'Inleiding Bedrijfseconomie'. Ik ben benieuwd!

vrijdag 7 november 2008

De tweede lente



Autumn is a second spring where every leaf is a flower - Albert Camus

(blogpost van vorig jaar)
(fotoalbum, klik hier)

maandag 27 oktober 2008

Heldere herinneringen

Patent is nog heel dichtbij. Hoe cliché het misschien ook is, voor mijn gevoel is hij er nog. In mijn beleving zijn er meerdere manieren van 'zijn'. En voor mijn gevoel is Patent op vele manieren geweest in de afgelopen weken.

Je kunt er zijn zoals jij en ik, fysiek aanwezig. Mijn lichaam is hier, op mijn bureaustoel. Mijn hart klopt en je kunt me aanraken. Op die manier is Patent er niet meer. Dat is hij al twee weken niet meer. Zodra zijn hart stopte met kloppen hield een deel van die manier van zijn voor hem op. Zijn lichaam was er nog wel, maar hij reageerde niet meer en zijn hart klopte niet meer.
In de uren na zijn dood voelde ik zijn aanwezigheid nog heel sterk, hoewel zijn lichaam roerloos op zijn stalbed lag leek de ware Patent nog te horen wat we zeiden. Het was alsof ik nog met hem kon praten, alsof hij toch nog echt hier was.

Langzaam vertrok hij uit die manier van zijn. Maar nog steeds is hij heel dichtbij. Hij is nog dicht bij mij, hij is nog dicht bij de stal en de weide. Toen ik vanochtend terug liep nadat ik de paarden in het bos had gezet, kon ik me nog heel helder inbeelden hoe hij in de wei stond, hoe hij door de bak draafde en hoe hij uit zijn stal keek. Ik kon nog bijna zijn hoefgetrappel horen op het plein. Ik weet nog hoe zijn vacht voelde, hoe hij uit zijn ogen keek en hoe hij naast me liep als ik de paarden naar achteren bracht. Ik weet nog hoe het voelde als hij aan mijn trui trok of me een zetje in mijn rug gaf. Ik weet nog hoe zijn zachte gehinnik klonk als hij 's ochtends honger had. Ik weet nog hoe hij onder mij voelde als hij fris was en hoe het voelde als hij onder mij ontspande. Ik weet nog hoe ik met hem praatte als ik hem longeerde. Ik zie hem nog naar me toe komen uit het bos en van me afstuiven, de vrijheid in. Zoals ik al zei, hij is er nog.

Ik denk -en ben denk ik ook wel een beetje bang - dat ook deze fase over zal gaan. Echt vergeten zal niet gebeuren, maar de herinneringen zullen wat minder tastbaar worden. Ik zal over een tijd een foto nodig hebben om hem weer voor me te zien. Voor sommige herinneringen geldt dat echter niet, daarvan weet ik zeker dat ze voor eens en voor altijd op mijn netvlies gebrand staan. Patent die uit de stal ontsnapt was en met zijn iceboots in de weide stond in het licht van de ondergaande zon. En ook zijn zachte gehinnik zal altijd dichtbij blijven.

De afgelopen weken zijn er duizenden prachtige herinneringen door mijn hoofd gevlogen. Galopperen over de Leusder Hei, stappen op straat, poetsen in de warme zon voor de stal, hem van kop tot staart afspuiten, hoe hij zijn eerste hap lekker woest uit zijn voerbak nam waardoor de helft over de rand vloog, zijn gebries als hij iets zogenaamd eng vond, bladeren eten in het bos als ik even niet oplette... Het zijn er ontelbare.

Het was een bijzonder paard, een allemans vriend. Hij heeft mijn leven verrijkt.

zaterdag 18 oktober 2008

Voltrack's afscheid

Voltrack hebben we zaterdag natuurlijk ook afscheid laten nemen van Patent. Hij heeft aan Patent gesnuffeld, in zijn lip gebeten en zich verwonderd waarom zijn makker niet meer reageerde.

Zaterdagmiddag hadden we meteen een merrie van 26 opgehaald om hem gezelschap te houden, Verba heet ze. Aan één oog blind en een dik achterbeen, maar nog altijd oplettend en een ontzettend vriendelijk dier, bijna 20 veulens heeft ze in haar leven gebaard en nu is ze waarschijnlijk met pensioen.. Door het gezelschap van deze lieve dame was Voltrack niet meer helemaal alleen.

Zondagochtend nam mijn vader Voltrack mee naar het bos en toen bleek dat het voor Voltrack toch nog wel erg onbegrijpelijk was. Achter elke boom heeft hij gezocht, hij heeft gehinnikt en wilde op een gegeven moment niet meer verder. Met veel haast is hij weer naar huis gedraafd om daar te ontdekken dat Patent nog steeds niet terug was.

In de loop van de week is het minder geworden. Maandagochtend riep Voltrack nog terwijl Verba naast hem in de wei stond, vandaag begon hij te hinniken toen Verba uit zicht verdween.

Voltrack en Patent waren dikke maatjes, altijd samen. Wat was het prachtig om te zien hoe goed die twee het met elkaar konden vinden. Helaas, Voltrack moet nu alleen verder, maar zijn eigenwijze vriend zal altijd hem bij blijven staan.

dinsdag 14 oktober 2008

De autopsie

Gisteren was het dan zover. Zaterdag was Patent al meteen naar de kliniek in Utrecht gebracht, gisteren hebben ze hem onderzocht.

En de conclusie van de autopsie luidt als volgt: het was een hartstikke gezond paard.
Zijn hart zag er mooi uit, voor zijn hersenen geldt hetzelfde en met de rest van zijn organen was ook niets mis.

Natuurlijk is het wel wat onbevredigend, zo'n autopsie waaruit blijkt dat hij kerngezond was. Maar aan de andere kant... Het was dus echt zijn tijd. Hij heeft maar kort gestreden met de dood en wellicht echt maar heel kort. Hoogstwaarschijnlijk is het een hartstilstand geweest.
Het fijne van deze uitkomst is dat ik weet dat we ons niet schuldig hoeven te voelen, hij was gezond en gelukkig en we hadden het niet kunnen voorkomen.

Zaterdag was het gewoon écht zijn tijd, hij heeft de zon nog zien opkomen... En, hoe bizar dit misschien ook klinkt, het was een prachtige en vooral heel bijzondere dag.

Dankjewel Patent, voor de mooie jaren en het prachtige afscheid. Je had het niet mooier kunnen doen (alleen wel wat later kunnen gaan, maar ja... De dood komt altijd te vroeg).

zaterdag 11 oktober 2008

Stilte



De zon kwam op en beloofde er een mooie dag van te maken.

Om ongeveer half 9 fietste ik het erf op en groette ik de paarden, die rustig aan hun hooi stonden te knabbelen in de stal. Een kwartier later ging ik alweer naar de stal, om ze buiten te zetten. Patent's deur stond al open en het strooisel lag tot drie meter ver op het plein.

Shit, die is uitgebroken

Ik versnelde mijn pas en dacht na waar hij kon zijn. Maar toen zag ik hem in zijn stal, er voor altijd vandoor. Op zijn rechterzij lag hij daar, zijn linkeroog glom als een diamant in de eerste zonnestralen van de opkomende zon. Zijn benen uitgestrekt, zijn hals nog bezweet van de korte strijd met de dood die hij heeft gevoerd.

Het was stil in de stal. Geen gebries, geen zacht gehinnik. Geen Patent meer.

Patent was een allemans vriend, een paard dat altijd zijn oren erop had en wilde lopen. Mensen die met hem gewerkt hadden toen hij nog op de renbaan liep, wisten nog wie hij was vele jaren later. Op de wedstrijden werd hij herkend als het vlekkenpaard, door zijn zeldzame pigmentstoornis White spot disease.
Vele blessures hebben we met hem overwonnen, altijd weer pech. Maar nooit gaf hij de moed op of liet hij het hoofd hangen, elke ochtend werd je met enthousiasme bij de stal ontvangen en liep hij als een lammetje achter je aan naar de weide. Zo nu en dan was het weer tijd voor een grapje, uitbreken uit de weide of mij laten zandhappen. Maar nooit was het kwaad bedoeld. Hij wist al zijn kattekwaad te maskeren met een onschuldig, aandoenlijk hoofd.

In plaats van om een uur of tien hem op te zadelen in de warmte van de zon, waren we aan het regelen hoe en wanneer hij opgehaald zou worden. Nooit meer zouden we samen over de bospaden vliegen terwijl de bladeren onder zijn voeten ritselden. Nooit meer zou ik de wind in mijn haren voelen en zijn oren voor mij zien. Nooit meer zouden we samen de buurt verkennen als we gingen uitstappen. Nooit meer...

De dierenarts denkt dat hij een hartaanval heeft gehad, maar misschien weten ze maandag meer. Dan wordt er namelijk sectie op hem verricht in de kliniek in Utrecht, waar hij heengebracht is.

Het paard dat het meeste plezier had in het lopen, dat kon dansen over de bospaden, dat vele mensen geraakt heeft met zijn optimisme, dat een kinderlijke onschuld over zich had en je altijd weer vrolijk maakte is heengegaan. Hij heeft me gemaakt tot wie ik ben, hij heeft me geholpen angsten te overwinnen en stond altijd voor me klaar. Hij heeft z'n ontbijt nog opgegeten, nog gelukkig van zijn hooi geknabbeld en toen was zijn tijd gekomen.

Op een mooie dag in Oktober zag hij de zon nog opkomen, maar kon hij niet meer genieten van de mooie dag die daarop volgde.

3 Februari 1995 - Patent - 11 Oktober 2008

zaterdag 4 oktober 2008

Friendship dinner


Al mijn vrienden van het Jordan hebben nu hun eigen leven. Opeens zien we elkaar neit meer elke dag en doen we totaal verschillende dingen. Arthur en ik vonden dat het dringend tijd was om weer eens bij te praten met z'n allen, dus heeft Arthur iedereen uitgenodigd om gisteren bij hem te komen eten en gezellig een avondje samen te zijn. Niet iedereen kon zijn drukke studentenleventje even aan de kant zetten, maar de meesten waren er (de harde kern!). En het was ontzettend gezellig!

Zodra de jongens er waren zetten ze de pannen op het vuur en veroverden ze de keuken. Wij meisjes begonnen meteen te kletsen en veranderden Arthur's huis in een kippenhok.
Eigenlijk zouden we na het eten misschien weer party animal doen, Fien had echter ook nog een ander spel meegenomen waar we eigenlijk veel meer zin in hadden: Weerwolven!

In Renesse had ik het al een paar keer gedaan, toch was het nu weer heel anders. De verdachtmakingen vlogen over tafel en binnen notime werden mensen weggestemd. Het was ontzettend grappig en gezellig. Ik ben ook werkelijk alle rollen geweest die er waren in het spel, van God tot weerwolf!

Ik ben vóór snel weer een gezellig avondje met z'n allen!

vrijdag 3 oktober 2008

Shuffle

De shuffletafels van Ozebi


Vorige week vroeg Arthur of ik meeging eten bij twee vrienden van ons om dan daarna met hen te gaan poolen ofzo. Ik ging gezellig mee, maar zag dat poolen niet zo zitten. Gelukkig had Kirsten, de vriendin van onze vriend Andreas, daar een oplossing voor... We gingen niet poolen, maar shufflen!

Eerst wat over het poolcentrum waar we heengingen, Ozebi. Een oud zwembad, dus een heel hoog plafond en heel mooie betegeling. Het stamt uit 1916 en is een monumentaal pand. Wat zorgt voor sfeer en een mooie mix tussen de moderne inrichting en het verleden. Zie ook de site van Ozebi.

Nu over het shufflen... Shufflen is een soort mix van sjoelen en curling. Het wordt gespeeld op een lange, smalle tafel die een beetje lijkt op een sjoelbaan (zonder boogjes aan het einde). Je moet je stenen er overheen laten glijden en zo dicht mogelijk bij de rand laten stoppen. En dat is moeilijker dan je denkt! De eerste keer doe je het veel te hard: de tafel is lang dus lijkt het alsof je de steen een flinke zet moet geven. Maar de tafel is spekglad, dus vliegt je steen de eerste keer met een flinke vaart over de achterkant van de tafel eraf.

Samen met Arthur ging ik een keer tegen Kirsten en Andreas, en natuurlijk wonnen we! Samen met Kirsten heb ik vervolgens ook vrolijk de twee jongens op een prachtige wijze ingemaakt. We stonden 13-0 voor (en bij 15 punten is het spel afgelopen), lieten ze terugkomen tot 13-13 en toen wonnen we met de allerlaatste steen die Kirsten over de tafel schoof! De jongens dachten de overwinning al in de pocket te hebben, maar daar staken wij natuurlijk nog even een stokje voor!

woensdag 1 oktober 2008

Hollandse haringen

foto: Joey Bruijntjes

Het regende en stormde, dus besloot ik dat ik maar eens een keer met het openbaar vervoer naar de Universiteit zou gaan. Dat duurt ongeveer even lang en ik zou lekker droog zitten. Al met al een prima plan vond ik zelf.

Tot ik op het station stond...

De trein bleek maar liefst een kwartier vertraging te hebben. Op tijd komen was dus niet meer mogelijk... Ongeduldig wachtte ik op het winderige perron op de trein, die uiteindelijk ruim een kwartier na de geplande tijd het station in kwam rollen.
De deuren van de trein schoven open en toonden een halletje gevuld met treinreizigers die als haringen in een ton tegen elkaar aan stonden. En geen van de haringen stapte uit! Zo erg had ik het nog nooit gezien, er was gewoon geen plekje meer voor mij! Het zag eruit als een trein in Azië, tot de nok gevuld.
De conducteur zei dat ik maar verder naar achteren moest lopen, achterin de trein was waarschijnlijk nog wel wat ruimte. En daar was het inderdaad iets minder druk en paste ik er nog precies bij.

Op Utrecht Centraal liep ik net de bus mis die ik moest hebben, dus mocht ik nog fijn tien minuten wachten. Met als gevolg dat ik uiteindelijk twintig minuten te laat bij mijn werkgroep aankwam. Ik zal nog wel twee keer nadenken voor ik weer het openbaar vervoer neem, de fiets biedt meer zekerheid en ruimte.

zondag 28 september 2008

Aanmoedigen @ Sporting '70

Arthur en ik hebben nu al bijna een jaar, en toch was ik nog helemaal nooit bij een voetbalwedstrijd komen kijken... Wel bij heel veel tenniswedstrijden hoor! Zelfs toen we nog niet eens wat hadden. Maar dat maakt het gebrek aan voetbal-aanmoediging natuurlijk niet helemaal goed.
Het ergste is nog dat ik eerder bij de 'vijand' ben geweest, bij Hercules - wat naast Sporting zit - ben ik al een keer wezen kijken bij een cricketwedstrijd.

Zaterdagmiddag ben ik eindelijk maar eens langs de zijlijn bij een van de kunstgrasvelden van Sporting '70 gaan zitten om Arthur's team aan te moedigen. Om me heen schreeuwden de vaders net als de coaches allerlei aanwijzingen het veld op, terwijl ik simpelweg de bal volgde met mijn ogen. Ik zat gezellig met wat vrienden en Arthur's familie te kijken, maar helaas heeft onze aanmoediging in ieder geval geen succes gebracht voor Sporting.

Ze hebben genadeloos verloren met 5-0... Dus aan het einde van de wedstrijd was het meer een kwestie van uitspelen, wachten tot er afgefloten werd. De zon zakte en het begon koud te worden, terwijl de jongens de laatste minuten nog heen en weer renden terwijl er al niets meer aan te doen was. Toch was het best leuk om een keer te komen kijken, ook al ben ik geen diehard voetbalfan en weet ik er eigenlijk niets van (behalve de basisregels die 99% van de bevolking weet).

Helaas ben ik vergeten foto's te maken, dus kan ik niet aan jullie tonen hoe Arthur over het veld heen en weer rende... De volgende keer beter!

donderdag 25 september 2008

Apart en toch samen

Alweer bijna een maand studeren Arthur en ik Economie. Tijd voor een kleine evaluatie. Hoe is dat nou, samen met je vriend 'hetzelfde' doen?

Arthur en ik hebben de afgelopen 3 jaar ook bij elkaar op school, in de klas, gezeten. We hadden zelfs exact hetzelfde vakkenpakket, dus ook exact hetzelfde rooster. Ik zat meer met Arthur in één lokaal dan met mijn vriendinnen. Eerst werden we goede vrienden en in het laatste jaar werden we meer dan alleen vrienden.

We waren er dus al aan gewend om 'de hele dag' bij elkaar te zijn. En ik vind het zoals het nu is ook heerlijk! We zitten niet bij elkaar in werkgroepen en zaten ook bij de introductie niet bij elkaar. We maken dus genoeg vrienden en doordat we elkaar hebben zelfs een dubbel aantal vrienden. Want ik leer ook alle mensen die hij nu kent kennen!
Bij hoorcolleges zitten we gezellig samen en thuis maken we ook sommige opdrachten samen. Als de een iets niet begrijpt kan de ander het meestal uitleggen en samen werken we ook een stuk sneller.

Er is iemand die me helemaal begrijpt, nog steeds. Samen doorstaan we de drukte die veroorzaakt wordt door deadlines en samen genieten we nog altijd van het leven.

Heerlijk dus!

Nog 125 wachtenden voor me

Hoe graag ik het ook wilde en hoe ontzettend perfect het was geweest, ik moet nog een jaartje wachten voor ik onbeperkt de banen van ULTC Iduna mag betreden.

Begin Juni had ik me ingeschreven en sindsdien heb ik alleen maar kunnen hopen dat ik volgend seizoen mezelf een lid van Iduna kon noemen. Dat zou namelijk betekenen dat ik met Arthur, en ook de rest van zijn familie, voortaan heerlijk zou kunnen tennissen op het gezellige tennispark van Iduna. Een ideale situatie dus, die helaas in 2009 nog niet werkelijkheid wordt.
Nu de datum naderde waarvoor ik mijn lidmaatschap bij mijn huidige tennisvereniging moet opzeggen besloot ik maar eens te informeren hoe ik ervoor stond. En het is wel duidelijk: ik heb geen schijn van kans.

Er zijn namelijk nog ruim 125 wachtenden voor mij...

Dus ga ik maar een jaartje bij TC de Uithof tennissen en hoop ik dan in 2010 eindelijk onbeperkt de gravelbanen van Iduna te mogen betreden!

donderdag 18 september 2008

Schrijven zonder plagiaat te plegen...


Zo, the pressure is on.

Vanaf volgende week heb ik nóg een werkgroep, dus dat betekent: meer werk! Het is een extra werkgroep van MDE (Multidisciplinaire Economie), omdat ik daarvoor over een paar weken een paper moet schrijven. In deze extra werkgroep focussen we hierop, we gaan onze writingskills oefenen. En voor volgende week betekent dat dat we allemaal een essay van 600 woorden moeten schrijven over milieuwetgeving vs. economische groei.

En bij het schrijven van een essay komt meteen weer een leuke uitdaging de hoek om, zorgen dat je geen plagiaat pleegt! Afgelopen dinsdag kregen we er alles over de horen in een hoorcollege. Het kwam er uiteindelijk op neer dat je het echt niet moet doen, dat het een doodzonde is. Maar wow, hoe je die bronvermelding moet doen! Best ingewikkeld allemaal.

Nog altijd vind ik schrijven leuk hoor, maar ik denk toch dat ik het voornamelijk ga houden bij de teksten die ik schrijf voor mijn plezier. Ik zie maar even af van publicatie in een wetenschappelijk tijdschrift...

vrijdag 12 september 2008

Hoorcolleges en werkgroepen


En dan opeens is het zover, je bent student. Afgelopen maandag werden we meteen het diepe ingegooid. We begonnen met twee hoorcolleges en kwamen erachter dat we eigenlijk al heel veel moesten doen/gedaan moesten hebben. Als je nog geen idee hebt hoe het is om te studeren, lijkt het de eerste paar dagen heel veel en heel chaotisch.

Met bijna 300 man zitten we bij hoorcolleges, Dinsdag paste het eigenlijk niet eens goed in zaal 004 op Drift 13 vond ik. Mensen die te laat waren moesten verplicht ook nog gaan zitten, dus moest íedereen weer gaan staan zodat ze ergens in 't midden nog op een plekje konden gaan zitten... Niet zo tof van dat universiteitsmannetje vond ik. En verder bleek ook dat vrolijk alles in het engels is... Vragen die je moet maken voor de werkgroepen, m'n wiskundeboek én de hoorcolleges. Fijn. Vooral aangezien ik nu al die begrippen in 't engels niet ken... Maar dat went vast snel.

Na één weekje studeren kan ik zeggen dat het me best bevalt. Door de introductieweek ken ik al best wat mensen, dus is het ook al meteen gezellig. Verder is het nu allemaal wat duidelijker wat ik voor welk vak moet doen. Alleen heb ik nog géén idee hoe de tentamens zijn en hoe ik die ga maken. Hopelijk lukt het allemaal prima.

In ieder geval vind ik het studeren een hele leuke nieuwe wending in mijn leven!

zaterdag 6 september 2008

Introweek van Economie


Na drie maanden vakantie gevierd te hebben begon maandag weer (voorzichtig) het ware leventje. Om 10 uur zat ik bij het Janskerkhof in Utrecht samen met de andere eerstejaars Economie studenten van de Universiteit Utrecht in de collegebankjes. Onze introductie week begon!

Ik heb de afgelopen vijf dagen heel veel leuke dingen gedaan en ook heel veel leuke mensen leren kennen. We hebben in groepjes tegen elkaar gestreden om uiteindelijk er met een appeltaart vandoor te gaan. Helaas greep ik met mijn groepje nét naast de trofee: we zijn tweede geworden.
Verder zijn we bij bedrijven langsgeweest (KPMG, van Lanschot, FGH bank etc), hebben we een wiskundetest gemaakt en hadden we donderdag een heel leuk eindfeest in 'The Jam'.

Overmorgen begint het dan werkelijk. Dan zal ik de boeken die ik gisteren aangeschaft heb moeten open slaan en mijn hersens weer moeten inschakelen. Per blok (ongeveer 8 weken) hebben we twee vakken, in het eerste blok zijn dat 'Multidisciplinair-economische benadering van Economische groei' (een hele mond vol) en een gouwe ouwe: Wiskunde.

Nu ik in de afgelopen dagen veel leuke mensen heb leren kennen heb ik nog meer zin het komende jaar. Ik weet zeker dat het een gezellige, spannende tijd gaat worden. Jammer dat we ook nog eens hard moeten leren, maar er blijft vast nog wel genoeg tijd voor gezelligheid!

vrijdag 29 augustus 2008

OV

Nu 1 September nadert voel ik me steeds meer een studente. Zondag lag er een brief van de Universiteit op mijn te wachten met daarin mijn studentenpas en gisteren heb ik mijn OV opgehaald bij het postkantoor.

Voor de man achter de balie was het routine, ik vond het geweldig. Hij vroeg mij om een ID of paspoort, 2 pasfoto's en de 'afhaalbrief'. De ene pasfoto knutselde hij 'in' mijn OV en de andere plakte hij op een aanvraag voor een OV-chipkaart.
Ik moest nog een paar dingen tekenen en toen kon ik wat hem betreft alweer vertrekken. Mét mijn Week-OV!

Dus, je kunt je beter doordeweeks niet meer vertonen in het openbaar vervoer rondom Utrecht. Dat kan ik vanaf nu kosteloos onveilig maken!

maandag 25 augustus 2008

Thuisleventje inhalen

Zo, ik heb eens even een grote inhaalslag gemaakt met mijn leven @home. Want in die twee weken zijn er natuurlijk nog meer brieven van de Universiteit gekomen, hebben de paarden een mooie grasbuik gekweekt, hebben Laudine&ik niet getennist en heb ik héél veel gemist van wat mijn lieve vriendinnetjes uitgespookt hebben. Mijn mailbox puilde uit, een enorme lading aan gezellige mailtjes van die lieve meisjes.

In Renesse was het heerlijk rustig en hoefde ik niets. Vandaag heb ik even het tegenovergestelde gedaan: lekker chaotisch een heleboel gedaan... Paardgereden, mailtjes gestuurd, getennist, koffer uitgepakt...

Mijn gewone leventje is toch ook heerlijk. Lekker chaotisch en lekker vol. Ik kan niet wachten tot ik ook ben begonnen met studeren!

Uitwaaien in Renesse



Voor Arthur is het traditie, al vele zomers achter elkaar verblijft hij twee weken met wat familie in een vakantiehuisje in Renesse. Voor mij was het de eerste keer.

Op Zondag 10 Augustus vertrok ik met Arthur en een goede vriend van hem, Joeri, naar Renesse vanaf Utrecht CS. Pauline (Arthur's moeder), Leo (z'n stiefvader), Heleen (z'n zus) en Rogier (z'n broertje) gingen met twee volgepakte auto's erheen.
Vanaf het treinstation Goes zijn we met z'n drieën naar Renesse gefietst, waar we Zondagavond aankwamen.

En toen was het écht vakantie.

We zijn vaak naar het strand geweest. Het strand van Renesse is heerlijk, het loopt heel vlak af waardoor je de zee 'in' kunt wandelen. Ook hebben we er heerlijk gezwommen, warme Chocolademelk gedronken bij strandpaviljoen 'De Zwaluw', hebben we liggen luieren op strandlakens in de zon, zandkastelen gebouwd die zo groot waren dat het 'Strandbeheer' zich ermee bemoeide, hebben we gevoetbald en zijn we heerlijk uitgewaaid.


De allerregenachtigste dag besloten we Renesse te ontvluchten en zijn we met z'n allen naar Middelburg gegaan. Daar hebben we een beetje gewinkeld en eindigden we met z'n allen in de meest briljante boekhandel die ik ooit gezien heb. De Drvkkerij. Als ze daar het boek wat je zoekt niet hebben, bestaat het niet. Een enorme boekhandel met vrolijke inrichting waar je je dagen lang zou kunnen vermaken.

We hebben spelletjes gespeeld. Van duizenden tot 'Union Pacific'. Opeens waren we allemaal spoorwegbarronnen van Amerika. De een bouwde wanhopig voor rood en de ander probeerde met groene treintjes de gehele VS te doorkruisen.

En verder zijn er hele boekenplanken af gelezen. Op regenachtige dagen doezelden we weg achter ons boek in een luie stoel in het huisje en op zonnige dagen zaten we buiten in tuinstoelen te genieten van de literatuur die we meegenomen hadden.

Het was gezellig, relaxt en leuk, ik ga graag nog een keer terug!

woensdag 30 juli 2008

Feelgood en mooie kleren



Natuurlijk behoor ik ook tot de generatie vrouwen die Sex and the City aanbidt. Ik heb ook (bijna) alle afleveringen gezien en altijd vol meegeleefd met Samantha, Charlotte, Miranda en Carrie. Dus er bestond ook geen twijfel over of ik de film zou gaan kijken.

Een hele tijd kon ik telkens niet, dus gingen mijn zus en ik pas gisteravond erheen. En het was heerlijk. Prachtige kleren en heerlijke teksten. Het blijft gewoon een top serie - die nu vervolgd is met een topfilm.

Een klein detail wat ik ontzettend leuk vond - en volgens mij niet zoveel mensen opgevallen is - Carrie draagt één riem een aantal keer bij verschillende outfits. Voor mij een kleine opluchting, ze hadden wel geprobeerd een echt mens van haar te maken die dingen opnieuw en opnieuw combineert.
Een heerlijke film met een geweldig detail dat het allemaal nog veel leuker maakt!

zondag 27 juli 2008

Kanoën


Een paar dagen geleden kreeg ik van Maite een smsje. Of Arthur en ik samen met haar en Mirjam gingen Kanoën op de Kromme Rijn.

Nu moet je eerst even iets weten, een paar jaar geleden ben ik met school op een kano-kamp geweest waar we ongeveer 14 km per dag moesten kanoën. Mét al onze bagage. Je kunt je voorstellen dat je het kanoën dan na een paar dagen wel écht gezien hebt en wel leukere dingen weet om te doen. Dus sinds dat kamp heb ik een soort 'afkeer' van kanoën.

Maar ach, dit was maar een middagje en het zou sowieso gezellig zijn. Dus vertrokken we vrijdag gezellig met z'n allen naar het kanoverhuurplekje. De kano's gingen te water en wij stapten in in de wiebelige bootjes. De volgende paar uur hebben we heel veel gelachen en was het ook ontzettend gezellig. Een béétje vermoeiend, maar dat is juist wel leuk toch?

Conclusie: kanoën is best leuk, zolang het maar voor een dagje is!

woensdag 23 juli 2008

Open Toernooi

Arthur tijdens zijn eerste wedstrijd

Deze week is het Open Toernooi van mijn tennisvereniging. Ikzelf doe - als echte beginneling - nog niet mee, uit angst voor een ware afslachting. Arthur deed wel mee. Zowel in de Heren enkel 5 als de Gemengd dubbel 5. Maandag moest hij in de hal zijn eerste enkelpartij spelen aangezien het hard regende. Hoewel hij vantevoren de hal vreesde vanwege de bodem die veel sneller speelt dan de normale banen, heeft hij toch netjes gewonnen.
Gisteren kon er wel op de banen gespeeld worden en kwam Arthur twee keer aan bod. Eerst in de dubbel en 's middags mocht hij in zijn eentje. In allebei de partijen zou hij een sterke tegenstander treffen, dus hoopte hij in ieder geval één van de twee partijen te winnen. Helaas is dat niet gelukt. In de dubbel was de eerste set al snel voor de tegenstander. In de tweede set werd het nog heel spannend en kwamen ze tot 7-5 voor de tegenstander. De laatste game duurde een eeuwigheid en hebben de tegenstanders wel tien matchpoints gehad. Helaas konden ze het dan uiteindelijk ook werkelijk afmaken en moest Arthur samen met zijn dubbelpartner Willemijn na de eerste ronde het toernooi al verlaten.

Arthur 's middags tijdens zijn enkel-partij

Slechts een halfuur later moest Arthur alweer op de baan verschijnen. Nog wat moe van de vorige wedstrijd mocht hij gaan spelen tegen iemand die een heel stuk sterker was dan hij (voor de tennissers onder ons: een 4.4 terwijl Arthur 5.2 is). Weer een mooie wedstrijd. Helaas had Arthur niet genoeg energie meer om er nog een drie setter van te maken.

Ondanks dat hij niet gewonnen heeft, de partijen waren heel leuk om naar te kijken - bij de dubbel werden Arthur en Willemijn veel aangemoedigd en werd er op nagels gebeten langs de kant - en heeft hij ook best lekker gespeeld.

woensdag 16 juli 2008

Woorden, zinnen, boeken.

Zelf schrijven vind ik heerlijk. Ik vind het ook heerlijk om andermans schrijfresultaten te lezen. Ik ben een echte boekenfanaat en nu het vakantie is komt dat weer helemaal tot uiting. Van de week heb ik mijn boekenplank opnieuw geordend, op alfabet van de auteurs. Eerst stond het een beetje soort bij soort. Het was heerlijk om al die boeken er even uit te halen en te bekijken, al die boeken met een ander verhaal. Hardback, paperback, oud en nieuw... Ooit las ik ergens een prachtig citaat, de naam van de geciteerde man is mij helaas alweer ontglipt, 'Aan een boekenplank kun je het karakter van de eigenaar ontlezen'.

De boeken op mijn boekenplank die mij het meest 'dierbaar' zijn:

1. Isabell Allende - Zorro
Een dik boek, hardcover. Aan de binnenkant van de kaft een mooie kaart van de reizen van Diego de la Vega, Zorro. En het verhaal, prachtig! Echt een spannend, meeslepend levensverhaal. Over Zorro was al zoveel geschreven en verteld, toch krijgt Isabell Allende het voor elkaar om een geweldig, adembenemend verhaal te schrijven. Ik weet zeker dat ik het nog een keer ga lezen en dan net zo erin op zal gaan als de eerste keer.

2. Astrid Lindgren - Michiel van de Hazelhoeve
Een kinderboek ja. Een geweldig kinderboek. Ik ben opgegroeid met dit boek. Avonden lang las mijn moeder me voor uit dit boek, sommige verhalen heeft ze misschien wel vijf keer voorgelezen. En 's ochtends las ik zelf ook nog even erin. Het verrijkte mijn fantasie en opende mijn ogen voor avontuur. Een boek dat ik nooit weg zal doen.

3. Elizabeth Gilbert - Eten Bidden Beminnen
Ik ben pas op 1/3 van het boek en vind het nu al helemaal geweldig. Ik had het te leen van een vriendin, maar heb vanochtend ook maar een eigen exemplaar gekocht. Ik vind sommige stukken, sommige woordkeuzes, perfect. Ik vind het ongelooflijk knap hoe Gilbert haar lezer enorm dichtbij haarzelf heeft laten komen. Het getuigt van lef, van zelfkennis en van geweldige schrijfkunst.

4. Arthur Japin - Een schitterend Gebrek
Een prachtig verhaal vond ik het. Een sprookje voor volwassenen. Je merkt dat Japin elk woord zorgvuldig heeft gekozen, gewogen op een gouden schaaltje. Niet dat ik altijd zulke 'precieze' boeken wil lezen hoor, maar in dit boek is het perfect. Trouwens, 'De Zwarte met het Witte Hart' - ook van zijn hand - vind ik mogelijk nog een beter, mooier boek. Maar die mag ik hier niet noemen want die staat (nog) niet op mijn eigen boekenplank.
5. Louis Couperus - De Stille Kracht
Dit boek heeft voor mij bijzondere waarde omdat het mijn ogen heeft geopend voor een aantal dingen. Allereerst heeft het verhaal mijn ogen geopend voor het leven ten tijde van het Kolonialisme. Maar ten tweede heeft dit boek 'de volwassenwording' van mijn literaire smaak in gang gezet. Toen ik het las zei ik tegen iedereen die het horen wilde dat het 'een verschrikking van een boek' was. Een maand later besefte ik me dat het toch een knap staaltje schrijfkunst was...

Verder zijn er nog een paar boeken die mij ook zeer waardevol lijken, maar ik nog niet gelezen heb. Zo staat 'Duizend Schitterende Zonnen' van Khaled Hosseini nog te wachten tot ik het lees en heb ik vandaag uit de boekenkast van Jongerius 'Alle namen' van José Saramago meegenomen terwijl ik terugdacht aan het prachtige 'Stad der Blinden' van hem.

Zoals je al hoort, ik wordt enthousiast van boeken en kan niet ophouden erover te praten. Vandaag liep ik nadat ik mijn trotse aankoop had gedaan ook niet meteen Jongerius uit, maar bleef ik nog even praten met de verkoopster... Over al die o zo heerlijke boeken.

vrijdag 11 juli 2008

Internet aan de keukentafel

Het leek me ontzettend relaxt, overal kunnen schrijven. En wel meteen op een computer, dus niet op wegvliegende blaadjes waar heel veel op gekrast moet worden.

En nu kan ik dat eindelijk!

Ik heb vanochtend met mijn vader een laptop uitgezocht bij de mediamarkt. Het is wel even gek hoor, aan de keukentafel zitten en gewoon internet hebben. Zónder snoertjes. Oh en als je toch niet lekker zit? Gewoon optillen en op de bank gaan zitten, het internet is er nog steeds!

Voor de meeste Nederlanders vast niets nieuws, maar ik vind het een geweldige - net ontdekte - vrijheid. Ik zie het al helemaal voor me, mijn laptop mag me straks ook vergezellen naar college enzo.

Ik ben helemaal in mijn nopjes! Dat wordt lekker schrijven en bloggen, everywhere!

donderdag 10 juli 2008

Hét papiertje...

Toen ik voor het eerst het Jordan binnenliep, als groep8-er, voelde ik me er thuis en wilde ik er graag na de zomervakantie terugkomen. Nog geen idee had ik ervan hoe het zou voelen om het Jordan weer te moeten verlaten. Ook dacht ik nog totaal niet na over dat diploma wat ik kon krijgen.

Nu ben ik 18 en aankomend student. Nu heb ik mijn examens achter de rug, de uitslag is bekend en na gisteravond heb ik zelfs hét papiertje, mijn diploma, binnen. De afgelopen maanden zijn er veel laatste keren geweest. De laatste keer les, het laatste schoolexamen, het laatste Centraal examen, de laatste keer zitten op ons bankje... En gisteren dan voor het laatst als Jordanleerling op school. Het laatste praatje van mijn mentor... En het voelde ook alsof ik de leraren voor het laatst zag.

Voor de diplomauitreiking hebben we nog even een traditioneel potje voetbal gespeeld tegen de leraren. Ik heb alleen de eerste tien minuten meegedaan, maar dat maakt niet uit. Als meisje heb ik mijn plicht gedaan! En - helaas voor de leraren - we hebben met 2-1 gewonnen! Dus ook de laatste teamprestatie van de Eindexamenklas van 2007-2008 was succesvol.

Ik heb met veel plezier mijn handtekening onder mijn diploma gezet. Het voelde gek, opeens was het klaar. Opeens besefte ik me hoeveel ik veranderd ben sinds het moment dat ik voor het eerst het Jordan inliep. Ik sta sterker in mijn schoenen, ben socialer, geduldiger en volwassener geworden. Op het Jordan ben ik uitgegroeid van een klein meisje tot een jonge volwassene.

Na de zomervakantie ga ik weer ergens anders 'naar school'. Gelukkig heb ik daar net zoveel zin in als ik zes jaar geleden had om naar het Jordan te gaan. Ik ben benieuwd waar ik in de komende jaren tot zal uitgroeien...

maandag 7 juli 2008

Zon, zee... Zomer!

@Boulevard van Calella


Daar ben ik weer! Terug uit het verre Zuiden!

Twee keer 20 uur in een bus overleefd en verder acht dagen genoten van het leven in het Spaanse Calella. Een stuk bruiner dan vorige week en wat kleren en accessoires rijker.

Het was een heerlijke vakantie waarin ik héél veel gedaan heb met mijn vriendinnetjes. Een kroegentocht in Calella, op het strand gelegen, ijsjes gekocht, kleren gekocht, afgedongen voor een shirt van FC Barcelona, gegeten bij echte spaanse restaurantjes, EK voetbalfinale gekeken met spanjaarden (én duitsers), Sagrada Familia+Parc Güell gezien (Barcelona was maar een uurtje met de trein!), geshopt op het Ramblas (@ Barcelona), gelezen in de schaduw van spaanse Platanen, een nachtwandeling op het strand gemaakt, Kingsen, gezwommen in het zwembad van het hotel, in de zon gelegen, in de zee gezwommen, foto's gemaakt, crepes gegeten, een avondje naar Lloret geweest... En vast nog veel meer dingen die ik nu even niet allemaal kan bedenken.

Het was heerlijk, het was geweldig. Met z'n tienen hebben we Calella tot onze zoveelste thuishaven gemaakt.

Natuurlijk miste ik wel wat van thuis; de paarden, m'n ouders, m'n zus... Er was echter één iemand die ik echt heel erg heb gemist... Arthur. Dus ik vond het niet héél erg om weer thuis te zijn. Dit is mijn plekje, mijn leven.

En natuurlijk heb ik ook heel veel foto's gemaakt. Zie het foto album.

donderdag 26 juni 2008

Out of the country

Een halfjaar geleden ongeveer besloten we - ik en mijn vriendinnetjes - dat we na onze examens met z'n tienen ergens heen wilden. Nadat we in kaart hadden gebracht wanneer íedereen kon (er was precies één week dat het mogelijk was!) hebben we gekeken wáár we dan heengingen. En uiteindelijk kwamen we uit bij Calella.

Morgen om half 12 vertrekken we met een bus van Gogo richting de zon, om tien dagen lang met z'n tienen heel veel te beleven en heel veel plezier te hebben.

Na de vakantie zal ik natuurlijk laten weten hoe 't was en zal er ook geen gebrek aan foto's zijn denk ik. Maar de komende tien dagen zal er niets worden gepost op mijn blog.

Adíos lectores!

zaterdag 21 juni 2008

Een eigen camera!

Op het examenfeestje van Arthur had ik de nieuwe camera van mijn ouders geleend en ik was na één avond al verslaafd aan het ding. Geweldige foto's terwijl je niet meer hoeft te doen dan op 't knopje drukken. En hij past ook nog eens prima in je zak!

Ik was zó verslaafd aan het ding, dat ik er gisteren zelf ook een besteld heb. En vandaag werd 't pakketje al bezorgd! Ik was al bang dat ze niet zouden leveren in het weekend, maar gelukkig wel! Nu kan ik eindeloos foto's gaan schieten met mijn eigen baby-Canon!

De eerste foto's heb ik al gemaakt, toen Laudine en ik op het terras genoten van onze zelfgemaakte, heerlijke Cosmopolitan.

Beware, vanaf nu zal mijn blog overvuld worden met foto's, gemaakt met mijn geweldige camera!

maandag 16 juni 2008

Arthur's Examenfeest


Arthur en ik met onze ouders

Donderdagavond had ik bij mij thuis al mijn feestje. Het telefoontje moest nog komen, maar daar hoefden we met feesten niet op te wachten. Heerlijk gebarbecued met vrienden, 'familie' en buren. Alle mensen bij elkaar waar ik de afgelopen 18 jaar zoveel van geleerd heb en die mijn leven gemaakt hebben tot wat het nu is. Best bijzonder vond ik.

Gisteravond gaf Arthur zijn examenfeestje. Weer een heerlijke avond gehad met vrienden en zijn familie. Ook Arthur is met een prachtige eindlijst geslaagd, dus dat was het vieren meer dan waard!


Op de koelkast pronkte zijn eindlijst, met een welpie-vlag ernaast.

Het is nog altijd een gek gevoel, dat we nu gewoon klaar zijn. Maar heerlijk is het ook! Zeker omdat het een prima excuus is om gezellige feestjes te bezoeken en te organiseren!

vrijdag 13 juni 2008

Mijn cijferlijst

Ook al is het geen echte verrassing, ik zal het toch nog maar even melden: ik ben geslaagd voor het vwo! Gisteravond belde mijn mentor Paul om mij het leuke nieuws te vertellen en ook meteen de cijfers te vertellen. De Centraal Examens heb ik niet geweldig gemaakt. Bij veel vakken is mijn gemiddelde net wel of net niet genoeg voor een 8 op mijn eindlijst.
Maar he, ik ga niet klagen over een paar 7,4-en hoor!

Dé eindlijst:

Vak - cijfer Schoolexamen - cijfer Centraal examen - eindcijfer

Nederlands - 7.8 - 7.1 - 7
Engels - 8.6 - 6.4 - 8
Scheikunde - 7.5 - 7.3 - 7
Natuurkunde - 7.8 - 6.9 - 7
Biologie - 8.3 - 6.7 - 8
Wiskunde - 6.9 - 8.7 - 8 (had mijn Centraal Examen dus een béétje euforisch nagekeken :D)
Economie - 8.3 - 8.9 - 9

Ik sluit mijn VWO af met een gemiddelde van een 7,7. Iets om trots op te zijn vind ik!

donderdag 12 juni 2008

Alain Clark in Tivoli!


Al een hele tijd geleden had ik met mijn vriendinnetjes de kaartjes besteld, láng voor Alain Clark drie 3FM-awards won en zijn nieuwe single Father&Friend uitbracht. En al die tijd hebben we uitgekeken naar 11 Juni 2008, naar het concert in Tivoli.


Gisteravond was het eindelijk zover. Alain Clark verscheen met zijn band voor ons op het podium en samen hebben ze de hele avond heerlijke muziek gemaakt. Zijn eigen liedjes maar ook liedjes als Multiply van Jamie Lidell.

We hebben lekker meegezongen, gelachen en genoten. Het was heerlijk!

Blijheid en teleurstelling

Vanavond word ik gebeld of ik geslaagd ben en krijg ik precies te horen wat voor cijfers ik heb gehaald voor mijn Centraal Examens. Maar de normering is al bekend, dus weet ik al ongeveer wat ik heb gehaald voor cijfers.

En mijn gevoel is een beetje tweeslachtig...

Ik heb voor Economie waarschijnlijk een 9 op mijn eindlijst, iets wat ik eigenlijk niet meer verwacht had! Daar tegenover staat dat ik voor bijna alle andere vakken net te laag gehaald heb voor een 8. Dus er komen een heleboel zevens op mijn eindlijst. Op zich niet erg natuurlijk, maar ééntje vind ik wel een beetje jammer. Ik kom er net achter dat het spannend word of ik wel een 8 voor Biologie op mijn eindlijst heb. Ik stond een 8,3 maar door het onmogelijke Centraal Examen is mijn cijfer flink gekelderd. Doordat de norm behoorlijk tegenvalt kan het heel goed dat ik straks gemiddeld een 7,4 heb...

Ik hoor het vanavond, op mijn examenfeestje! En feest wordt het sowieso, want het diploma is in ieder geval binnen! Universiteit Utrecht, here I come!

maandag 2 juni 2008

Studie-stuff

Nu de examens achter de rug zijn is het meteen tijd om vooruit te kijken. Het echte studeren komt eraan! Studiefinanciering, inschrijving via studielink en... inschrijven bij de SSH om een kans te maken op een leuke kamer in Utrecht.

Ik heb me nu definitief ingeschreven voor Economie in Utrecht. De eerste brief van mijn toekomstige 'school' - de Universiteit Utrecht - is al binnen. Nu nog een leuke kamer vinden ín Utrecht. Ik zou heeel graag (net zoals alle andere studenten in Utrecht :D) een kamer willen in Wittevrouwen/Buiten Wittevrouwen/Oudwijk/Tuindorp. In ieder geval aan de oostkant van het Centrum van Utrecht dus. Mocht je een leuk huisgenootje zoeken of een kamer voor mij weten, je maakt me ongelooflijk blij!

vrijdag 30 mei 2008

Het perfecte gala


Na alle examens konden we eindelijk weer eens een feestje vieren. Gisteravond was ons eindexamengala. En het was fantastisch.

Van tevoren hebben we gezellig met alle meisjes pizza gegeten bij Fien thuis en ons lekker opgetut. Toen we eenmaal allemaal onze prachtige jurkjes aanhadden hebben we ongelooflijk veel foto's gemaakt. We hebben geen gebrek aan plezier gehad.

En eenmaal in Club Poema hebben we heerlijk de rest van de avond en nacht gelachen, gedanst en gefeest. Het was een prachtige afsluiting van een geweldige periode op het Jordan. Het was ontzettend gezellig. Een feest waarbij je zóveel mensen kent is toch wel veel leuker dan gewoon uitgaan. En dan was iedereen ook nog eens gekomen in een mooie jurk of een mooi pak.


Met Fien, Marleen, Ella en Kenza @ Club Poema

Om ongeveer half 5 lagen Arthur en ik pas in ons bed en ben ik meteen - met mijn naar rook stinkende haar - in coma gevallen. Maar het was het allemaal waard, ik heb heel erg genoten!

donderdag 29 mei 2008

Een nichtje!

Gistermiddag na mijn CSE wiskunde kreeg ik meteen nog meer leuk nieuws: het tweede kindje van mijn broer Iwein was geboren!

's Avonds zijn we nog even op bezoek gegaan om het kleine meisje te zien. Iwein vertelde dat Hasse heel erg lief is met zijn net geboren zusje en niet bij haar weg te slaan is. Het is een ontzettend mooi kindje, met al een hele bos haar op haar kleine hoofdje.
Iwein wiegde het kleine baby'tje op zijn arm zachtjes heen en weer zodat ze minder last van haar buikje had en Marte lag in bed terwijl ze gezellig kletste.

Iwein, Marte, Hasse en hun kleine kindje/zusje Rafi maken het dus heel erg goed. Ontzettend leuk om nu niet meer alleen 3 neefjes te hebben, maar ook een lief, klein nichtje!

woensdag 28 mei 2008

CSE Wiskunde: de uitsmijter!

Het moment waarop ik het boekje dichtdeed en me besefte dat ik klaar was met mijn laatste, allerlaatste, examen was heel apart.

Behalve aan het einde het boekje dichtdoen hoefde ik vrij weinig te doen, het examen ging bijna vanzelf. In ongeveer 1.5 uur ben ik door mijn laatste CSE heen geracet. Helaas ben ik wel een paar keer slordig geweest, waardoor ik géén 10,0 gehaald heb voor Wiskunde. Ik heb waarschijnlijk 79 punten van de 81 punten, maar misschien nog ééntje minder. Met 79 punten heb ik een bizar hoog cijfer: tussen de 9.6 en 9.9! Maar goed, ik heb niet alle berekeningen goed nagekeken dus het kan nog wel lager zijn. Maar toch, hoog is het in ieder geval!

Ik heb dus misschien een bijna TIEN voor Wiskunde, het vak waarvoor ik het laagste schoolexamencijfer heb (6.9)! Geweldig dit, echt ge-wel-dig!

Wat een afsluiting! Ik ben zó blij!

Oh en voor wie nog twijfelt: ik ben eigenlijk wel overduidelijk al geslaagd. De eindcijfers van mijn CSE-vakken worden zoiets: Nederlands 7 of 8 - Engels 8 - Economie 8 - Natuurkunde 7 of 8 - Scheikunde 7 of 8 - Biologie 8 - Wiskunde 8 --> geen één 6 op mijn eindlijst!

dinsdag 27 mei 2008

CSE Engels: lekker theeleuten

Ik kon al niet meer zakken. Zelfs als ik vandaag m'n CSE Engels verschrikkelijk maakte en morgen Wiskunde verpruts. Ik heb vandaag heel rustig gewerkt en toen ik klaar was ben ik niet meteen de zaal uitgelopen. Ik heb rustig eerst mijn thee opgedronken.

Het examen was heel goed te doen, helaas ben ik halverwege wat slordig geweest dus heb ik daar veel punten laten zitten. Uiteindelijk heb ik waarschijnlijk een cijfer tussen een 6,3 en een 8,3. Perfect dus! Een 8 op mijn eindlijst voor Engels!

Nog maar één examen nu. Wel gek hoor. Morgen als ik dat mapje dichtdoe en met mijn spulletjes de gymzaal uitloop is er in feite echt een einde aan mijn tijd op het Jordan gekomen. Aan de ene kant heerlijk, lekker gaan studeren! Maar ook wel een beetje gek en jammer. Ik heb een heerlijke zes jaar achter de rug. Ik ben nog mezelf, maar ik ben ook sterk veranderd. Ik ben denk ik méér mezelf geworden.
Nog altijd ben ik een stresskip, nog altijd ben ik een perfectionist. Maar ik ben toch wel veel rustiger, zekerder geworden en vertrouw veel meer op mijn eigen gevoel, mijn eigen mening... op mezelf.

Nog ééntje!

zaterdag 24 mei 2008

CSE Scheikunde: over de helft!


Oh wat was ik zenuwachtig. Zou het meevallen, of juist heel erg tegenvallen? Ik had géén idee hoe ik scheikunde zou maken. Eenmaal achter mijn wiebelige tafeltje in de gymzaal werd ik weer rustig en heb ik 2.5 uur hard gewerkt aan mijn CSE Scheikunde.

Als een van de eersten - zoals altijd - kwam ik buiten en had ik er best een goed gevoel over. Ik wist heus wel dat ik hier en daar slordig geweest was, dat ik sommige dingen niet wist en dat ik dus geen tien had. Maar ik was wel zeker van een voldoende - en dus een 7 op m'n eindlijst - en ik was opgelucht. Ik was over de helft met mijn CSE's!

Een halfuur later kwam de rest van mijn klas naar buiten en zij waren duidelijk minder blij met dit examen. Ze vonden 'm moeilijk, vonden veel vragen vaag en vreesden voor een zware onvoldoende. Meteen ging ik weer twijfelen, had ik 't wel echt zo goed gemaakt dan?!

Eenmaal thuis heb ik het nog even een soort van nagekeken en denk ik dat ik een cijfer tussen een 5,5 en een 7,9 heb. Best netjes dus. Nu maar hopen dat de norm lekker hoog is en ik een 7,5 heb, een 8 op mijn eindlijst!

En nu weekend. Dat wordt hard leren voor de drie resterende examens: Economie, Engels en Wiskunde.

vrijdag 23 mei 2008

CSE Biologie: Chinees?

De examenmakers wilden eens wat nieuws, iets verfrissends of zoiets. Dat kan ook natuurlijk.

Om te oefenen voor mijn Biologie heb ik 2 à 3 oude Biologie examens gemaakt. Die gingen allemaal prima. De opbouw was bij allemaal hetzelfde: een grote hoeveelheid meerkeuzevragen, een paar kennisvragen en wat moeilijkere inzichtvragen (waar je dan ook veel meer punten voor kon krijgen). Bij die inzichtvragen kon je door een poging te wagen het uit te leggen altijd wel een paar puntjes scoren. Sommige meerkeuzevragen waren gewoon een kwestie van de tekstjes goed lezen.

Helaas was dit allemaal niet het geval bij het Centraal Examen Biologie 2008. Blijkbaar was er besloten dat de Biologie leerling per direct meer moest weten en beter moest zijn in het gissen naar antwoorden. Veel vragen waren op meerdere manieren te interpreteren, zodat ik me regelmatig afvroeg 'wat willen ze nu eigenlijk?' Er was een gebrek aan meerkeuzevragen en ik heb geen een echt simpele vraag om wat puntjes te scoren gevonden...

Oh en mocht je denken dat ik last had van een black-out, ik was zeker niet de enige die het examen slecht vond en de vragen ongelooflijk vaag... Bij het laks is er over dit vwo-examen verreweg het meest geklaagd, ruim 3700 keer (en ik hoop dat elke vwo-leerling die dit leest ook nog even gaat klagen).

Het lijkt me duidelijk, dat knallen wat ik van plan was is me niet gelukt en op een 8,7 hoef ik dus niet te rekenen. Mijn cijfer ligt tussen een 5,1 en een 7,1 (misschien iets hoger omdat ik heel streng gerekend heb). Hopelijk heb ik wel een 6,7 om een mooie 8 voor Biologie op mijn eindlijst te hebben!

woensdag 21 mei 2008

CSE Natuurkunde: opluchting!

Van tevoren zag ik het meest op tegen dit Centraal Examen. Drie uur bikkelen, door de bomen het bos niet meer zien, rare antwoorden krijgen et cetera...

Maar het viel alles mee! Op zich ging het tentamen heel lekker, de vragen waren goed te doen en ook goed gevarieerd. Over alle onderwerpen kwam wel iets, maar er was gelukkig ook niet teveel over de onderwerpen die ik moeilijker vind (golven en trillingen bijvoorbeeld). Ik heb gisteravond het zelf een beetje nagekeken met het antwoordmodel wat online staat en vervolgens daar ook mijn cijfer laten uitrekenen.
Eén keer heb ik heel streng gerekend, mezelf alleen de punten gegeven waar ik wel 100% zeker van was dat ik ze had. Dan zou ik minimaal een 5,6 hebben.
Ook heb ik gekeken wat ik met alle twijfelpuntjes zou kunnen hebben, het hoogste cijfer wat ik kan halen is een 8,1 (dan is de norm dus ook heel hoog, maar ik denk niet dat dat gebeurd).

Dus: de kans op een 7,2 is aanwezig, maar wel redelijk klein. Waarschijnlijk dus ook voor Natuurkunde een 7 op mijn eindlijst.

Vanmiddag ga ik even echt knallen bij Biologie. Míjn vak, míjn examen. Ik ben in staat een 9 ervoor te halen en ik hoop stiekem ook dat ik boven een 8,7 zal halen. Dat zou betekenen: een 9 op mijn eindlijst. De 8 op mijn eindlijst is dus in feite al binnen voor Biologie, ik verkeer duidelijk in een luxe positie!

dinsdag 20 mei 2008

CSE Nederlands: the Kick-off!


Na zes jaar middelbare school, na weken hard leren, is het nu werkelijk begonnen. Gisterochtend zat ik om klokslag 9.00 keurig met mijn mede-VWO-eindexamenleerlingen van het Herman Jordan achter die kleine, wiebelige klaptafeltjes in de gymzaal. Ons eerste Centraal Examen kon beginnen!

Ik had me voorbereid op 3 uur bikkelen, op 3 uur hersenkrakers oplossen. Maar... na 1,5 uur was ik al klaar! Het Nederlands examen bestaat uit twee onderdelen; een tekst waar je vragen over krijgt en een tekst waar je een geleide samenvatting*¹ van moet schrijven. Toen ik de gymzaal verliet wist ik dat mijn samenvatting niet perfect was, aangezien ik best ruim onder het toegestaan aantal woorden zat. Er moest dus wel iets missen. Maar daar had ik vrede mee.

Halverwege het examen raakte ik nog wel even in de war van een vraag, omdat de zin zo krom was. Maar wat bleek? Er zat een ontzettend slordige spelfout in het examen Nederlands. 'Welke verband tussen...' En dat bij Nederlands...

Een halfuur nadat iedereen klaar was konden we onze examens al een beetje nakijken met de antwoorden die op internet stonden. Ik kwam erachter dat ik bij een paar vragen dom had gedaan, maar dat ik het op zich wel heel goed gemaakt heb voor mijn doen. Alle meerkeuzevragen goed, een best aardige samenvatting. Al met al ben ik heel tevreden. Nu wordt het nog spannend of ik precies wel of precies niet een 7,2 heb - wat ik nodig heb om een 8 op mijn eindlijst te hebben. De 7 is dus sowieso binnen!

Op naar de volgende, vanmiddag heb ik natuurkunde... Dat wordt wel 3 uur hersenkrakende opgaven maken vrees ik...

*1 = geleide samenvatting houdt in dat ze je een aantal punten geven die in de samenvatting moeten staan (beantwoord moeten zijn). Je hoeft dus niet álles uit de tekst te halen.

donderdag 15 mei 2008

De puntjes op de i

Het is een bizarre tijd voor mij. Een heel rare manier van leren. Volgende week beginnen de Centraal Schriftelijk Examens en doe ik samen met alle andere VWO examenleerlingen mee. Momenteel ben ik natuurlijk hard aan het oefenen/leren.

Het is opeens een heel andere manier van leren, aangezien je alleen maar dingen leert waar je al een keer een tentamen over gemaakt hebt. Eigenlijk lees ik nauwelijks nog mijn samenvattingen door, ik maak zoveel mogelijk examens uit mijn examenbundel. Aangezien ik volgende week ook dergelijke vragen krijg, wil ik er zoveel mogelijk aan gewend zijn en de vraagstelling goed begrijpen. Verder ben ik van mening dat ik op deze manier ook het snelst tegen de onderwerpen aanloop die ik moelijk vind.

Mijn leertips en tips voor de examens die ik mezelf 'geef':
- goed de vraag lezen! (daar ga ik zelf vaak fout, net even te snel gelezen et cetera...)
- de tijd nemen. Niet gaan twijfelen maar dingen goed tegen elkaar afwegen
- pauzes nemen (met leren: 3/4 u goed leren en dan even 10 à 15 minuten pauze, met de examens wil ik telkens als ik merk dat mijn concentratie vermindert gewoon even een pauze nemen. Ik denk dat dat ongeveer elk uur om zo'n 5 minuten gaat.)
- Bij de bèta-vakken: als je het niet weet, zoek goed in de BINAS! Daar staat zoveel meer in dan je denkt!

Verder is voor mij het aller, aller belangrijkst dat ik rustig blijf. Ik moet me niet druk maken maar gewoon vertrouwen in de zaak houden. Maar ik moet óók weer niet te relaxt worden want dan maak ik snel slordigheidsfoutjes...
Voor mij is elk examen op zich heel goed te doen, maar het is zonde om punten te verliezen door slordigheid niet waar?!

Ik ben benieuwd wat andere examenleerlingen voor tips hebben en hoe zij momenteel aan het leren zijn!

dinsdag 13 mei 2008

Het Orion Ensemble wint Ale Brider prijs!


Ik zou nog laten weten hoe Pauline, Leonard en Carla het gedaan hadden op het International Jewish Music Festival...

Ze hebben de Ale Brider prijs in de wacht gesleept! Zondag was de finale en omdat ze gewonnen hadden mochten ze de volgende dag met de wereldberoemde Klezmatics optreden! Vrijdagavond was Arthur even naar zijn moeders huis gegaan om wat op te halen en zei hij al dat ze nog niet thuiswaren, wat waarschijnlijk betekende dat ze in de 2e ronde zaten. En inderdaad, ze waren door!

Zaterdagavond werden de finalisten bekend gemaakt. Er waren zes finaleplaatsen te verdelen over de 12 overgebleven ensembles. Toen de eerste vijf finalisten genoemd waren, zat het Orion Ensemble er niet bij. Gelukkig werden ze als allerlaatsten nog genoemd en mochten ze zondag weer spelen! Met hun vertolking van het stuk 'Ale Brider' hebben ze mensen zo laten genieten dat ze daar ook de prijs voor gekregen hebben, welverdiend!

Pauline, Leonard en Carla: gefeliciteerd!

zaterdag 10 mei 2008

Familie tennis

Terwijl we 's avonds gezellig met z'n allen in de achtertuin zaten, bedacht Arthurs vader dat we na het barbecuen nog best even konden gaan tennissen.

Na het eten hebben we snel mijn tennisspullen opgehaald en zijn we naar Iduna gegaan. Helaas was het vrijdagavondcompetitie, dus konden we maar één baan afhangen.
Dan maar met z'n allen op één baan. We speelden telkens een game, twee tegen twee, en dan draaiden we door. Je speelde dus twee games en dan eentje niet. Dankzij wat geluk heb ik Arthurs vader lekker over de baan laten rennen, zo nu en dan sloeg ik opeens een best leuke bal.

Jammer dat we niet op twee banen konden spelen, maar zo was het ook heel gezellig!

donderdag 8 mei 2008

Kaarten, fietsen en genieten

In Arthur's familie is het een traditie. Als je jarig bent geweest, mag je bij Oma Thea en Opa Arnold logeren. Arthur is al een tijdje geleden jarig geweest, maar had nog geen tijd gehad om er te gaan logeren.

De afgelopen twee nachtjes hebben wij samen bij zijn opa en oma gelogeerd. En het was gezellig. Heel gezellig. We zijn naar Tiel geweest, hebben heerlijk over de dijken gefietst, zijn bij zijn oom (die een dorp verderop woont) op bezoek geweest en... we hebben weer geduizend!
Net als in het Land van Bartje won Arthur's oma aan de lopende band. Als er iemand is die véél geluk met kaarten heeft dan is zij het wel. Maar gelukkig, gelukkig, gelukkig... Arthur en ik hebben allebei ook één keer mogen winnen. We gingen dus allebei met een tevreden gevoel naar huis.

Ik vond het ook heel leuk om weer eens zo dicht bij mijn geboorteplaats te zijn. De eerste paar jaren van mijn leven heb ik vertoefd in Kerk-Avezaath (een plaatsje dat alleen de mensen uit de buurt kennen geloof ik). Nu zat ik daar dan wel een stukje vanaf, maar toch wordt er een beetje hetzelfde gesproken en kun je genieten van de mooie bloeiende bermen vol fluitenkruid!

dinsdag 6 mei 2008

Huisconcert


Een echte warme zomeravond. Een gezellig huis in Utrecht. Toehoorders. En het Orion Ensemble.

Dat zijn alle ingrediënten voor een heel gezellig, mooi thuisconcert.

's Middags, toen ik met Arthur bij hem thuis kwam, was de woonkamer al helemaal verbouwd door Pauline (z'n moeder), Leonard (z'n stiefvader) en Carla (de celliste). Rijen geleende klapstoeltjes stonden klaar voor het concert.

Na het avondeten begon het wachten op de eerste gasten. Helaas ging Leonard niet de straat op om op elke straathoek zijn 'klapstoel'concert aan te prijzen, maar gezien het aantal vrienden en familie dat kwam was dat ook helemaal niet nodig.

Het thuisconcert was in feite de generale repetitie van het Orion Ensemble voor een concours, dat zich komend weekend afspeelt. Vrijdagochtend speelt het Ensemble in de eerste ronde, en hopelijk overwinnen ze uiteindelijk in de finale op Zondag!
Ik laat nog weten hoe ze het gedaan hebben natuurlijk.

zondag 4 mei 2008

Party animals!


Op de eindexamen skireis speelden we het bijna elke avond. Een tafel vol vermoeide mensen die binnen no time toch nog hyperactief meedoen aan dit heerlijke spel. Vrijdagavond heb ik met een aantal vrienden van school eindelijk weer Party Animals gespeeld!

Het werd een grote beestenbende, er werden rare geluiden geroepen en kaarten vlogen over tafel. Ik vind het een geweldig spel. Je kunt het prima doen met kleine kinderen, maar ook volwassenen beleven er een hoop lol aan. Je kunt het met een kleine groep (4 mensen) doen, maar ook met een hele tafel vol zoals vrijdag (ruim 10 mensen).

De heerlijke avonden van de skivakantie herleefden weer even in een huis in Utrecht. Op een gegeven moment had ik buikpijn van het lachen en klopte er niets meer van. Ik heb het heerlijk gehad en ben vóór nog een Party Animals avond!