zaterdag 27 juni 2009

Een muzikale avond


- Een van de nummers die door de studenten samen werd opgevoerd -

Iets wat ze op de universiteit niet meer doen, maar gelukkig op het conservatorium wel: een propedeuse uitreiking! En op het conservatorium maken ze er dan ook meteen een echt feestje van.

Gisteravond was het - onder andere - de propedeuse uitreiking van Kenza, dus zaten wij - de meisjes - met z'n allen in de zaal en hebben we vol enthousiasme geklapt en gejuicht na elk nummer. Het was namelijk niet gewoon een uitreiking, maar meteen een optreden. Er werden stukken uitgevoerd die door de 4e jaars Schoolmuziekstudenten in elkaar waren gezet en werden uitgevoerd door alle Schoolmuziekstudenten samen. Stuk voor stuk leken ze te genieten van hun tijd daar op het podium, van elk muziekstuk, van elke noot. Vol enthousiasme werd er gespeeld, gedirigeerd en geklapt. Iedereen was enthousiast.

En aan het einde van de avond verliet iedereen met een goed humeur de zaal, waarvan twaalf ook nog eens met hun propedeuse zwart op wit.

donderdag 25 juni 2009

Cricket in the park


Wat doe je als je véél eerder dan gepland klaar bent met je laatste tentamen en dus plotseling tijd hebt om... gewoon lekker te doen waar je zin in hebt?

Dan ga je - ook al is het warm - gezellig parkcricket spelen!

Samen met Arthur en Lucas heb ik vanmiddag het plantsoen voor Lucas' huis onveilig gemaakt, met behulp van een bal en een cricketbat.
De regels van het parkcricket zijn natuurlijk wel anders dan dat ze normaal zijn bij cricket. Vooral omdat je maar met z'n drieën bent. Zo is de heg achter de wicket de wicketkeeper en is er maar één batsman (dus ren je maar in je eentje als je een run probeert te maken). Maar dat drukt de pret natuurlijk helemaal niet, vooral niet voor een amateur zoals ik!

Uiteindelijk heb ik me geweldig vermaakt en al mijn 'doelen' bereikt: 3 wickets gehaald terwijl ik bowlde (2x vangbal, 1x gooide ik de stumps om!) en heb ik toen ik aan het batten was één keer een bal voor 4 geslagen (tegen het hekje van het plantsoen).

Het was werkelijk heerlijk om dit te doen na al mijn tentamens, even lekker bewegen, lachen en buiten zijn. Ik denk dat ik wel vaker mee wil doen met parkcricket!

Vervroegd vakantie

Afgelopen weekend had ik al mijn energie en tijd gestoken in het tentamen van maandag: macro-economie. Mezelf opgesloten en geoefend, gestampt en nog eens geoefend.

Maar rechten, daar had ik nog niet echt voor geleerd... Daar begon ik dus in feite dinsdag pas mee. Nog maar twee dagen om voor het allerlaatste tentamen van mijn eerste jaar te leren. Dat moest makkelijk kunnen dacht ik, want kom, rechten moest prima te doen zijn.
Ik had me alleen een klein beetje vergist in de hoeveelheid, dus had ik woensdagmiddag wel door het geen geweldige voorbereiding te noemen was. Van herhaling was totaal geen sprake en van een volledige samenvatting ook niet. Maar ja, het moest maar. Ik had per slot van rekening maar een 4,7 nodig om het vak te halen en dat, dát moest me toch in ieder geval wel lukken besloot ik.

Vanochtend verscheen ik dus een beetje zenuwachtig bij het tentamen, er totaal van overtuigd dat ik er vrij weinig van zou begrijpen. Dat ik me met het merendeel van mijn antwoorden op glad ijs zou begeven en dat ik bij een deel van de vragen zelfs géén idee zou hebben. Eenmaal eenzaam achter mijn tafeltje, met mijn twee wetbundels, zuchtte ik nog één keer. Het moest maar.

En toen sloeg ik mijn tentamen open.

Opluchting. De eerste vraag, die snapte ik wel! En de volgende vraag? Oók al een eitje! En de volgende? Ja! En de volgende? YEAH! En de volgende? ...
Tot ik na vraag 7 de bladzijde omsloeg en dat al de laatste vraag bleek te zijn. Ik kon op dat moment wel een gat in de lucht springen, dit tentamen was geen probleem!

Nog geen uur later stonden op mijn antwoordblad ook al antwoorden op zeven vragen en kon ik alweer te zaal verlaten terwijl ik verwacht had daar de volle drie uur te zitten zweten. Mijn zomervakantie was vervroegd: om 10 uur vanochtend stapte ik de zon weer in met een ontspannen glimlach. Zomervakantie, here I come!

zondag 7 juni 2009

In een andere wereld


Ik was vergeten hoe heerlijk het was. Hoe bevrijdend. Hoe het was om helemaal op te gaan in een boek, in een andere wereld, en pas weer terug te keren naar de werkelijkheid nadat je de laatste bladzijde achter je had gelaten.

Woensdag was ik er al in begonnen, maar was ik nog lang niet opgegaan in het verhaal. Gisterochtend vertrokken mijn ouders richting de Veluwe en had ik de rest van de dag het huis voor mij alleen. En nog bijna 300 bladzijdes vol met het leven van Mariam en Laila.

Tegen het eind van de avond las ik - met tranen in mijn ogen - de laatste zinnen en sloeg ik het boek met een intens voldaan gevoel dicht. Even had ik de wereld door de ogen van een ander gezien, even had ik mezelf in een andere wereld gewaand. Even was daar het ultieme genot van het lezen.

De wijsheid, de perfectie van de zinnen... Wat een meesterwerk.

Ja, eindelijk heb ik Duizend Schitterende Zonnen gelezen en weet ik het: het was nog mooier dan ik had verwacht.