donderdag 28 september 2006

Een dood spoor

Na een crematie vlakbij IJmuiden moesten mamma en ik met de trein naar huis. Pappa had een afspraak en moest daar snel met de auto heen. Nou, het was opzich prima te doen, overstappen met goede aansluitingen etc, dus leek het geen enkel probleem!

Aangezien de paarden 'alleen' thuis waren wilde ik snel naar huis. Dus besloten we in plaats van via Baarn te gaan (daar heb je álle tijd om over te stappen) via Amersfoort te gaan. Dit was ook op 9292ov.nl aangegeven als een mogelijke verbinding, maar dan had je maar heel kort de tijd om over te stappen. Mamma had al weleens iets dergelijks gedaan via Amersfoort en zei dat het te halen was. En aangezien we 20 minuten eerder thuis zouden zijn besloten we het te doen.

Op station Amersfoort kwamen we er echter achter dat dat het meest vage station van Nederland bleek te zijn. Alleen geschikt voor als je naar Groningen wil, verder moet je er gewoon niet heengaan. De trein die we moesten hebben ging namelijk wég toen wij aankwamen, exact dezelfde tijd. Een onhaalbare overstap voor een normaal mens dus.

Ach, jammer als je de trein niet haalt, dan maar nog een halfuurtje wachten dachten wij... Maar wat bleek? Buiten de spits gaat er maar 1 keer per uur een stoptrein naar Utrecht CS! Tja... Het enige wat we nog konden doen was wat te eten kopen, snuffelen in de boekenwinkel, in het zonnetje zitten en Cappuccino drinken.

Na een uur wachten kwam eindelijk de juiste boemeltrein weer, en na 6 minuten in de trein zitten waren we dan eindelijk weer op ons eigen station Den Dolder. Alleen nog maar een stukje lopen. Uiteindelijk hebben we er maar liefst 3 uur over gedaan... Mijn conclusie: Amersfoort is het vaagste station van Nederland en wij zijn de blondste treinreizigers van vandaag!

donderdag 21 september 2006

Freestyle Patent

Ja, Patent is een geweldig paard. Soms denk ik even dat ik misschien maar beter een getalenteerd endurancepaard moet gaan zoeken om voor de sport te gaan, maar op dagen als vandaag weet ik weer waarom ik dat niet doe en absoluut niet wil.

Patent is mijn maatje, mijn partner in crime, mijn held op sokken en nog veel meer wat ik niet kan beschrijven. Er zijn dagen dat hij het bloed onder mijn nagels vandaan haalt, dat ik wanhopig me afvraag of ik ooit wel zal doordringen tot Patent. Soms krijg ik het idee dat ik eigenlijk nog niet echt kan rijden en dat ik dat pas kan als ik alles kan met Patent.

En op dagen als vandaag ben ik iedereen dankbaar die me aan Patent geholpen heeft. Mijn ouders, Robbie Den Hartog die zei dat hij echt een paard voor mij was en alle mensen die dachten dat hij ringworm had en hem daarom niet kochten.

Ondanks als zijn pech is hij mijn geluk. Voltrack is mijn wedstrijdpaard die ongelofelijke dingen doet, maar Patent is op dagen als deze zo open tegenover mij. Hij vertrouwt me dan helemaal en ik hem. En dat heeft prachtige dingen tot gevolg.

En dit soort dagen zorgt ervoor dat ik doorrijdt op dagen dat het minder gaat, dat ik dan niet meteen mijn geduld verlies. En zo leer ik nog eens veel meer! Patent en Voltrack zijn mijn helden!

woensdag 13 september 2006

Zeilen in Wijk

Zo, gisteren gingen wij als superbrave meisjes eens een dagje wat eerder naar huis... Het was zulk lekker weer en we wilden graag nog een keer gaan zeilen.

Met z'n allen naar Wijk bij Duurstede en vanaf daar met het bootje van Mari gaan zeilen.

Samen met Mari en Marleen, die-hard fietsers en inwoners van Wijk bij Duurstede =P, besloten Maite en ik ook erheen te gaan fietsen... Dat is dus zo'n 20 km...

Daarna de hele middag gezwommen, gezeild en gezond op een strandje. Veel gelachen en genoten van 't weer, en daarna weer het hele eind terug fietsen met z'n tweeën. De heenweg hadden we allebei best lang gevonden, en we hadden ons al voorbereid op een echte bikkeltocht... Maar doordat we de hele tijd heel serieus aan het praten waren, waren we in no-time weer in ons 'eigen gebied'! Zonder dat we het eerst door hadden passeerden we alweer een bordje 'Driebergen Rijsenburg' om iets later te bedenken dat dat betekende dat we er alweer bíjna waren (ja, ik moest nog een halfuur ofzo, maar we waren iig over de helft =D).

Het was echt ontzettend gezellig en we hebben veel gelachen. Zo nu en dan een dagje zónder paarden is ook niet geheel onbelangrijk!

Zometeen mag ik weer hard aan de bak, met nog wat spierpijn van gisteren (achterover uit de boot hangen en 4x zoveel fietsen als normaal zorgt wel voor wat spierpijn!). Varuna komt zometeen en we gaan eventjes een uurtje zwaar dressuren!