dinsdag 30 december 2008

Jaaroverzicht 2008

De tijd lijkt wel te vliegen. Het is alweer bijna 2009! Tijd voor een terugblik op 2008.

Het jaar begon meteen goed: op 2 januari ik sloopte mijn SIM-kaart waardoor ik het tien dagen zonder mijn mobiel moest doen.
De dagen voor mijn verjaardag was ik ontzettend zenuwachtig: ik was één schoen kwijt... Hoe het kon snapte ik niet, maar hij was echt nergens meer. Wat bleek? Arthur had hem voor mijn vriendinnen stiekem meegenomen, omdat ze me een paar schoenen voor mijn verjaardag wilden geven!


Voor het eerst in mijn leven had ik een Valentijnsdag mét een vriendje. Samen met Arthur en mijn ouders ben ik heerlijk uiteten geweest in een restaurant vol met balonnen.
We waren nog maar krap twee maanden samen toen ik al een week met zijn familie in Drenthe zat. Ik ging kijken bij zijn voetbal- en tenniswedstrijden, we logeerden een weekendje bij zijn opa en oma. We fietsten door de Soesterse modder met gehuurde mountainbikes en waaiden twee weken lang uit in Renesse. We gingen samen naar een echte première en... We doen nu dezelfde studie!

Op school werd het hard werken. Het laatste jaar, Centraal Schriftelijk en het profielwerkstuk. Ook het leukste jaar. We gingen met zijn allen skiën in Saalbach, hadden een geweldige stunt, een prachtig gala en uiteindelijk kreeg ik voor mijn harde werken ook nog een zeer goede beloning: dat ene papiertje.

En vanaf 1 September is het Jordan vervangen door de Universiteit Utrecht. De eerste vijftien studiepunten zijn al binnen.

"Don't walk in front of me, I may not follow.
Don't walk behind me, I may not lead.
Walk beside me and be my friend."

- Albert Camus


Met mijn vriendinnen had ik naast school ook nog veel plezier. Dit jaar werd het niet maastricht, maar vertrokken we na de examens naar Calella! De Nederlandse wateren werden ook niet ontweken, die gingen we met kano's te lijf. En zelfs nu we allemaal onze eigen weg gaan, zien we elkaar nog bij gezelligheden zoals etentjes.

Dream as if you'll live forever, live as if you'll die today. - James Dean

Een paar weken geleden hielpen we met zijn allen Laudine met verhuizen naar Casa Confetti, waar ze nu elke dag haar uitzicht fotografeert.


"Hij zag de zon nog opkomen, maar kon niet meer meegenieten van de mooie dag die daarop volgde"
Het jaar bracht ons ook zeer plotseling verdriet. Op 11 oktober overleed Patent in zijn stal 's ochtends om een uur of 9. Na zoveel met hem te hebben meegemaakt en overwonnen, was daar plotseling het einde.

2008 was een bijzonder jaar voor mij. Er kwam veel nieuws op mijn pad en helaas moest ik ook afscheid nemen. Toch, ook het afscheid nemen was mooi. En vooral heel bijzonder.

zaterdag 27 december 2008

Voltrack's gezelschap

Toen Patent plotseling overleed op 11 Oktober, besloten wij dezelfde middag nog een oude merrie op te halen. Zo was Voltrack niet meer alleen.
Verba was de oude dame die Voltrack gezelschap kwam houden. Negentien veulens op de wereld gezet en nu met haar pensioen. Eén dik achterbeen, waardoor ze wat moeilijk liep, en een heleboel grijze haren.

Drie maanden heeft Verba Voltrack gezelschap gehouden. Dinsdagochtend troffen mijn ouders haar liggend in de stal aan, ze wilde het liefst niet meer opstaan. Een paar uur later is ze ingeslapen op de kliniek in Utrecht. Haar buik bleek vol met gezwellen te zitten, waardoor ze de laatste tijd waarschijnlijk best veel pijn gehad moet hebben. Iets wat wij eigenlijk niet aan haar gemerkt hebben, pas de laatste dagen. Ze was een einzelganger, maar wel een opgewekte einzelganger. Dinsdag was ze op, Dinsdag was het voor Verba tijd om te gaan.

Dat gaf ons weer een probleem: Voltrack stond er weer alleen voor! Gelukkig was Voltrack's fokker zo vriendelijk om ons weer een merrie te geven die bij ons kon logeren. Na een paar wat eenzamere kerstdagen voor Voltrack, die hij toch zeer opgewekt is doorgekomen, konden we vandaag Nalatonna ophalen.

Nala, vanmiddag in de bak

Nalatonna is net zo oud als Voltrack en moet volgend voorjaar weer terug naar de Beemster. Om weer drachtig te worden. Tot die tijd zal ze hier gezellig met Voltrack spelen in de wei. Vandaag hebben ze apart buiten gestaan, morgen laten we ze samen in de bak. Ik ben benieuwd of ze het goed kunnen vinden!

Ze heet dus, hartstikke chique, Nalatonna. Maar wij noemen haar Nala! (En Voltrack wordt dus Simba)

donderdag 25 december 2008

13, een nieuwe betekenis

Casa Confetti

Eindelijk was het dan zover, Laudine kreeg maandag de sleutel van haar nieuwe thuis. Op de 13e verdieping van Casa Confetti, op de Uithof.

Dat het op de 13e verdieping was kon Laudine niet zoveel schelen, sterker nog: hoe hoger hoe beter! Ze vond het dus maar prachtig.
Op maandagochtend werd echter meteen duidelijk dat het niet altijd zo handig is... De lift deed het niet. Dus kon de vloer met de trap naar boven gedragen worden...

Tegen de tijd dat ik kwam helpen deed de lift het gelukkig weer. Dus konden haar bed, haar kast, schoenen, verhuisdozen, koelkast en nog een heleboel meer gewoon met de lift naar boven gebracht worden.

In één dag kon het niet allemaal geregeld worden, dus heeft mijn moeder ook dinsdag en woensdag Laudine nog met het een en ander geholpen. En gisteravond heeft ze voor het eerst in haar nieuwe huis geslapen. Een huis met 100 mb/s internetverbinding, enorm uitzicht en Café Gutenberg aan de andere kant van de straat, niet verkeerd toch?

zaterdag 20 december 2008

De bioscoop der blinden

In Nederland nog zeer onbekend, in de Verenigde staten en Engeland al zeer gewoon. Audiodescriptie. In de audiodescriptie worden de handelingen die in de film worden uitgevoerd uitgelegd aan de slechtziende/blinde, zodat deze niets hoeft te missen van de film.

Tot voor kort wist ik nog niet eens dat het bestond en donderdag zat ik in een bioscoopzaal waar meer slechtzienden en blinden zaten dan welzienden bij de première van de audiodescriptie van Oorlogswinter.

De mensen die audiodescriptie nodig hadden of graag een keer wilden uitproberen kregen een soort mp3 spelertje met één oortje erbij. Die dingen waren afgesteld op een speciaal kanaal en zodra de film begon, begon ook de audiodescriptie: een mannenstem die rustig alles vertelde dat op het witte doek gebeurde.

Het was toch best apart moet ik zeggen, om met allemaal blinden en slechtzienden in een bioscoopzaal te zitten. Zoiets als met allemaal doven en slechthorenden bij een concert te zijn. Ik vond het vooral mooi om te zien dat deze mensen nu toch de film ook konden meemaken. Zouden ze ook echt de beelden kunnen voorstellen naar aanleiding van de beschrijvingen op de audiodescriptie? Zouden ze de film echt zien? Nu ik er over nadenk besef ik me pas dat het wellicht nog mooier is dan ik al dacht. Zouden de blinden echt even gezien hebben?

(Nederlandse films met audiodescriptie: Blind, Zwartboek, Brideflight en Oorlogswinter)

maandag 8 december 2008

La Terrasse

Un après-midi là, dans la rue du jourdain,
on peut dire qu'on était bien,
assis à la terrasse du café d'en face
on voyait notre appartement.

Je ne sais plus si nous nous étions tus
ou si nous parlions tout bas là au café d'en bas,
mais je revois très bien la table et tes mains,
le thé, le café et le sucre à côté.

Puis d'un coup c'est parti, tout s'est effondré,
on n'a pas bien compris, tout a
continué, tandis qu'entre nous s'en allait l'équilibre,
plus jamais tranquilles, nous tombions du fil.

Cet après-midi là, dans la rue du jourdain,
en fait tout n'allait pas si bien,
assis à la terrasse du café d'en face
on voyait notre appartement,
si triste finalement avec nous dedans.

- Yann Tiersen

Waarom op mijn blog? Gewoon omdat ik het een mooi liedje vind. Omdat het mij doet denken aan de zomer. Waarom? Geen idee, ik weet niet eens precies wat de tekst betekent. Gewoon omdat ik het mooi vind.

zaterdag 6 december 2008

Eternal Sunshine across the world

Fien en haar boekje vol verhalen van ons

Mijn lieve vriendinnetjes gaan op reis.

In Augustus vertrok Maite om een jaar lang te gaan wonen, leven en leren op de campus van Winthrop University (Rock Hill, South Carolina). 1 November vertrok Mari om de Midden Amerikaanse zon op te zoeken in Costa Rica. En vanochtend zag ik Fien door de douane gaan op Schiphol, op weg naar Zuid Afrika.

Fien maakt een echte wereldreis, ze bezoekt familie over de hele wereld. Haar reisbestemmingen: Johannesburg, Durban, Kaapstad, New York, Rock Hill, Los Angeles en tot slot Sydney.

Friends are the eternal sunshine of life

Natuurlijk was het vanochtend weer een droevige bedoening toen we afscheid moesten nemen van Fien. Opeens was het echt zover en liep ze van ons af om 6 maanden haar eigen ding te gaan doen.

Op weg naar de douane...

Nog maar zeven zijn hier in het lieve Nederland. Wel gek hoor, we zijn allemaal zo gewend aan drukke chaos met z'n tienen en opeens is het allemaal veel rustiger en overzichtelijk. Maar we zijn nog wel met z'n zevenen, dat is eigenlijk nog steeds een heleboel. En die wereldreizigers hebben het vast allemaal werkelijk waar fantastisch.

Zoals ik al eerder had gezegd: ieder doet nu z'n eigen ding. Maar toch groeien we niet uit elkaar. Het voelt juist alsof we alleen maar hechter worden. We worden gewoon volwassen, allemaal.