maandag 22 februari 2010

Huize Fulco

Wat onwennig lieten Arthur en ik ons rondleiden over het ruim zeven hectare grote landgoed dat over enkele dagen Huize Fulco zou gaan heten. Nog een paar dagen in een vakantiehuisje in Beekbergen en dan begon het nieuwe leven van mijn ouders. Nog lastig om voor te stellen dat ik dit straks mijn thuis zou noemen. Zeven hectare waar al jaren niets meer was gebeurd, dat slechts als vakantiewoning had gediend. Ik kon nog maar moeilijk wennen aan het feit dat dít het huis van mijn jeugd, het huis van mijn dromen, zou gaan vervangen. Het einde van ons leven dáár stond nog vers in mijn geheugen gegrift en hoe ik het ook probeerde: het nieuwe project leefde nog niet voor mij.

Nu, twee weken later, is dat wel zeker het geval. Al twee weekenden achter elkaar heb ik gelogeerd bij mijn ouders - momenteel levend in de helft van hun nieuwe thuis. Enigzins behelpen - voor een goede douche moet je buitenom naar de voordeur, maar slecht is het zeker niet! In de keuken pronkt al een nieuw meubel: een gigantische eikenhouten tafel die óp mijn verjaardag is voltooid (bewijs: het signatuur van de meubelmaker op de onderkant: 22-01-2010 GJ)
Stukje bij beetje veroveren ze het terrein, het mos wordt van het terras gekrabt, de struiken voor het keukenraam drastisch bijgesnoeid. Stukje bij beetje komt Huize Fulco te voorschijn.
Er is slechts één groot gebrek... Voltrack. Hij kan pas komen als de stal enigzins is aangepast en opgeknapt en door de vorst heeft dat project enigzins vertraging opgelopen.

Maar, de kachel wordt al gestookt met zelfgehakt en gekloofd hout!