Hét papiertje...

Toen ik voor het eerst het Jordan binnenliep, als groep8-er, voelde ik me er thuis en wilde ik er graag na de zomervakantie terugkomen. Nog geen idee had ik ervan hoe het zou voelen om het Jordan weer te moeten verlaten. Ook dacht ik nog totaal niet na over dat diploma wat ik kon krijgen.

Nu ben ik 18 en aankomend student. Nu heb ik mijn examens achter de rug, de uitslag is bekend en na gisteravond heb ik zelfs hét papiertje, mijn diploma, binnen. De afgelopen maanden zijn er veel laatste keren geweest. De laatste keer les, het laatste schoolexamen, het laatste Centraal examen, de laatste keer zitten op ons bankje... En gisteren dan voor het laatst als Jordanleerling op school. Het laatste praatje van mijn mentor... En het voelde ook alsof ik de leraren voor het laatst zag.

Voor de diplomauitreiking hebben we nog even een traditioneel potje voetbal gespeeld tegen de leraren. Ik heb alleen de eerste tien minuten meegedaan, maar dat maakt niet uit. Als meisje heb ik mijn plicht gedaan! En - helaas voor de leraren - we hebben met 2-1 gewonnen! Dus ook de laatste teamprestatie van de Eindexamenklas van 2007-2008 was succesvol.

Ik heb met veel plezier mijn handtekening onder mijn diploma gezet. Het voelde gek, opeens was het klaar. Opeens besefte ik me hoeveel ik veranderd ben sinds het moment dat ik voor het eerst het Jordan inliep. Ik sta sterker in mijn schoenen, ben socialer, geduldiger en volwassener geworden. Op het Jordan ben ik uitgegroeid van een klein meisje tot een jonge volwassene.

Na de zomervakantie ga ik weer ergens anders 'naar school'. Gelukkig heb ik daar net zoveel zin in als ik zes jaar geleden had om naar het Jordan te gaan. Ik ben benieuwd waar ik in de komende jaren tot zal uitgroeien...