Begrafenisondernemer aan de lijn!

Zozo, ik wist niet dat ze daar tegenwoordig óókal je rond etenstijd voor gingen bellen!

Rond 6-en ging de telefoon, wetende dat mijn moeder aan het koken is besluit ik toch maar even snel de telefoon op te nemen.
"Met Guinnifer."
"Met blablabla van blablabla ik wil u iets vertellen over blablabla of u blablabla" (je kent dat wel, zo'n ratelende monotone stem die je hersens nooit kunnen bijbenen).
"Euh... Wat zegt u? Wat was uw naam?"
"Blablabla" (eerlijk gezegd was het niet veel verstaanbaarder. Het was mij wel duidelijk dat het weer een telefonische enquête of iets in die aard was, en ik was van plan om ze zo lang mogelijk aan de lijn te houden.)
"Hm... Oké."
Ja was niet nodig, er werd niet nog gevraagd of hij van wal mocht steken, maar hij ging er meteen weer in zijn ratel stem met mijn hersens vandoor, hoe moest ik op die woordenbrij eens eventjes ad rem en origineel gaan reageren?
"... We hebben de eenmalige kans om u een gratis brochure over de nieuwe mogelijkheden van de uitvaart toe te sturen, zou u die willen ontvangen?"
"Nou... Nee." (eerlijk gezegd was ik hier bang dat hij 'm er meteen op zou gooien, maar nee! Wat een doorzettingsvermogen had deze dappere werkstudent die besloot het op te nemen tegen een 17-jarige die dus eigenlijk buiten zijn doelgroep viel (18-69 jaar, raar, de 80 jarigen die het dichtst bij de dood zijn willen ze al niet eens meer informeren!))

"Mag ik ook vragen waarom niet?"
"Ja hoor, we krijgen eerlijk gezegd al genoeg troep in de brievenbus."
"Maar dit is echt geen troep hoor! Het is zeer belangrijk om over uw uitvaart na te denken!"
"Nou, daar heb ik die brochure van u volgens mij niet voor nodig. Ik hoef slechts in Google 'uitvaart' in te typen en ik wed dat ik vervolgens meer dan 10.000 resultaten heb met één druk op de knop!" (Jammer dat ik niet bij de computer zat. Het is namelijk veel meer, google vond dit: 1,1 miljoen resultaten in 0,22 seconden!)
"Ja maar dit gaat specifiek over de nieuwe mogelijkheden van de uitvaart!"
"Dan typ ik toch 'nieuwe mogelijkheden uitvaart' in bij google?"
"*onverstaanbaar monotoon gemompel* Goedemiddag mevrouw *TUUUUUUUUUUUUT*"

Jammer dat hij zo snel ophing, ik begon het net leuk te vinden!

Kiezen II

Leuk joh, open dagen!

Vanmorgen om 8 uur in de trein gesprongen en in Utrecht samen met een stel vriendinnen en vrienden vertrokken naar Delft! Daar hebben we even de campus van de TU Delft bezocht. We hebben een rondleiding bij 'Industrieel Ontwerpen' gehad en wilden eigenlijk een workshop bij Bouwkunde volgen, wat uiteindelijk ook een rondleiding werd.

Op zich ben ik niet van plan om Industrieel ontwerpen te gaan studeren, maar het was toch wel hartstikke leuk. Heel erg gaaf gebouw, ontzettend ruim en modern!

Bouwkunde was een wat triester gebouw, maar de opleiding zelf lijkt me best leuk. Alleen ook wel behoorlijk zwaar...

Eigenlijk ben ik nu nog meer verward dus, Zaterdag ga ik waarschijnlijk ook nog even naar Rotterdam om daar bij de economische studies te kijken. Waarschijnlijk weet ik daarna al helemaal niet meer wat ik wil =)

Kiezen

Ik ben over het algemeen niet zo goed in het doorhakken van knopen. Toen ik besloot een iPod te bestellen heb ik er 3 uur over gedaan om te besluiten of ik een zwarte of een witte nam, en vervolgens of en zo ja, wat, ik een tekst erin zou laten graveren.

Afgelopen week heb ik een wat belangrijkere keuze moeten maken die mij behoorlijk zwaar viel. De vraag was of ik door wil gaan met ambitieus endurance rijden en proberen ook werkelijk een 160 km op m'n naam te schrijven, of dat ik lekker 'recreatief' zou gaan rijden en me voortaan beperk tot klasse II en klasse III wedstrijden. En dan vooral om de gebieden te leren kennen zodat we er zelf later terug kunnen komen om te gaan rijden.

Ik heb het dit jaar veel drukker met school gekregen, wil graag ook soms een weekendje weg kunnen gaan met vriendinnen (zie: maastricht), en dit jaar moet je voor de fasnatrail een zogenaamd FEI paspoort kopen. Dat FEI paspoort is 4 jaar geldig en kost een paar honderd euro. Aangezien ik volgend jaar eindexamen doe en het daarna helemaal niet zeker is wat ik nog verder ga doen met de paarden, is dat een behoorlijk heftige investering vonden wij.
Natuurlijk ging het in principe niet om geld, want als je iets echt wil, dan kan het. Maar het was wel een goede reden om er weer even over na te denken waarom we ook alweer endurance rijden.

Daartegenover staat dat een 125 km uitrijden een onmeetbare kick is, 10 uur met je paard rijden schept een sterkere band dan alles wat je tot dan toe gedaan hebt met dat paard. En daarnaast komt ook nog eens dat ze dit jaar waarschijnlijk wél het jeugdkampioenschap officieel uitroepen...

Lang verhaal kort: ik heb besloten een stapje terug te doen. Geen druk meer met de paarden, zodat het weer echte ontspanning is naast school. Ik vond het echt een ontzettend moeilijke keuze, want ik heb nu het paard staan waarmee ik het kán. Waarmee ik echt internationaal kan rijden. En jeetjemina, wat een weergaloos avontuur was die 125 km!
De twijfel bestaat nog, ga ik niet als ik 30 ben hier ontzettend van balen? Bah, ik wilde dat ik het wist. Is deze keuze nu de juiste?

Die ene 125 km kan in ieder geval niemand mij meer afpakken en zal ik de rest van mijn leven meedragen als een ontzettend bijzondere ervaring. Hoe ontroerd ik was, dat Voltrack dat voor mij deed. Iets om stil van te worden.

Engelse gezegdes

Waarom zitten de leukste dingen altijd verstopt? Vooral in woordenboeken, om leuke uitdrukkingen met woorden te maken moet je alle kleine lettertjes helemaal doorlezen, in de hoop dat je het vindt.

Vandaag vond ik toevallig een geheim hoofdstuk in onze NL - EN Van Dale... Hélemaal achterin staat het allerleukste: spreekwoorden! Maar liefst 700 stuks!

Laudine dacht dat ze wel slim was, en wilde raden. Dus ik leuke Engelse gezegdes tegen haar gezegd, waarvan de de Nederlandse vertaling zeker weten kende. Ze wist er eigenlijk best weinig... (ik zal maar niks zeggen, ik zou ze waarschijnlijk allemaal niet weten)

Deze engelse spreekwoorden vind ik van de spreekwoorden die ik gevonden had het leukst of mooist:
'Advice when most needed is least heeded' (± Wie niet te raden is, is niet te helpen.)

'Art is long, life is short'

'Birds of a feather flock together' (Soort zoekt soort)

'A fool and his money are soon parted' (Een dwaas en zijn geld zijn haast gescheiden.)

'Jack of all trades and master of none' (Twaalf ambachten, dertien ongelukken)

Haleluja!

Poeehhh dat was weer een grote verrassing!

Ik kreeg vandaag mijn scheikundepeilproef terug, en het cijfer wat erop stond bezorgde me bijna een beroerte. Een dikke, vette 9,8!!

WOW!

Ja, eenmaal de proef gemaakt had ik ook een tevreden gevoel, een gevoel van dat ik het eindelijk snapte. Maar dan verwacht je geen 9,8...
Dat is echt niet meer normaal, maar natuurlijk wel ontzettend leuk!

Nu het even volhouden en in Juni ook voor mijn tentamen een 9 binnenhalen!

Ziekenhuis

Gisteren ben ik met mijn ouders op bezoek geweest bij een vriend van ons die in het ziekenhuis ligt. Hij is niet spoedeisend ziek hoor, maar moet wel 14 dagen in het ziekenhuis blijven.

Zodra ik het gebouw zag bekroop mij een naar gevoel, wat een saaie, kille sfeer! Dat is toch geen omgeving waarin mensen beter worden?
Ook binnen hing een bedroevende sfeer, alsof al die mensen die rondschuifelden met hun infusen aan een standaardje niet meer levend naar buiten zouden komen. Doffe gangen, waar je al een bijna dood ervaring krijgt omdat je elke keer naar het licht toeloopt.

Ik vond het maar niets. Eenmaal thuis heb ik meteen even een schetsje gemaakt van een 'gezondenhuis', want ik heb besloten dat de naam 'ziekenhuis' ook incorrect is. Ik heb er even een projectje van gemaakt, ik ga de komende tijd wat ontwerpen tekenen, ik zal ze binnenkort ook even in een albumpje online zetten en hier het linkje bijzetten.

Een ziekenhuis moet licht, groen en luchtig zijn!

Aaahhh invasie van een 8-potige spion!

Om het maar meteen even duidelijk te maken: ik ben geen meisje meisje dat bang is van alles dat beweegt.

Maar zojuist vond ik een 8-potige vriend naast mijn toetsenbord die was opgedoken uit het niets. En dát vond ik wat minder prettig. Hij was duidelijk een spion van de tegenstander die kwam kijken wat ik allemaal voor ontzettend geheime onzin in mn computer aan het inkloppen was. Het idee bespied te worden vond ik iets minder leuk. Dus *hup* ik kwam in actie.

Zodra hij doorhad dat ik hem zag begon hij gestresst in het rond te rennen op mijn bureau, en tot mijn grote schrik rende hij richting mijn mobiel en klom hij erop. Dát vond ik al helemaal niet grappig, want daar hoort een vreemde gewoon met zijn 8 kleine tengeltjes vanaf te blijven! Ik zit toch ook niet aan zijn walkietalkie waarmee hij in contact staat met zijn opperbazen? Dat doe je gewoon niet.

Gelukkig liet hij zich ook makkelijk van mijn mobiel verjagen en racete hij spastisch verder over mijn bureau. Helaas voor hem had ik het perfecte moordwapen gevonden: mijn bluetooth USB stick. Met zeer grote precisie kwam de USB stick uit de lucht op hem terecht en kan ik melden dat hij geen moment heeft hoeven lijden. Weer een probleem opgelost =)

(even voor alle dierenvrienden: ik vermoord dus ook niet alle beesten die op mijn pad komen. Maar wat deze spin deed kon gewoon niet... =P)

Lente!

Jawel jawel, de Lente is werkelijk gearriveerd!

Vandaag kon ik zonder jas terug naar huis fietsen en heb ik héérlijk met Voltrack gedressuurd. Pappa had nét de bak helemaal mooi weer los getrokken en glad gemaakt, dus qua weer en ondergrond was het werkelijk optimaal. Helaas was Voltrack behoorlijk stijf, dus heb ik niet heel geweldig kunnen dressuren.

Na afloop nog even op straat uitgestapt en een stukje nog de zon tegemoet gedraafd. Het was echt prachtig! Zo'n warme bol aan de hemel...

Dit is echt mijn weer, helemaal geweldig!

Rob Tognoni @ Musicon

Zaterdag avond hebben we even veel plezier gehad in het Musicon, met een concert van de Australische Blues-artiest Rob Tognoni. Dit concert was door mijn vader en een van zn beste vrienden Cees georganiseerd.

Voor het concert zijn we nog even wezen eten met de band, Rob Tognoni himself en zijn vrouw. Ontzettend aardige mensen die zich nergens gek mee laten maken. ('No worries mate'). Echt fantastisch om die mensen een keer te ontmoeten!

De band die als voorprogramma zou spelen belde 1 dag van tevoren af, omdat een van hen zijn ribben had gebroken. Dus moest er snel vervanging worden gezocht. Toen we 's middags al in het Musicon waren waren er ook een paar artiesten, zij hadden wel zin om 's avonds even te spelen. En zo kwam het dat er 's avonds een ras reggae band, Reinforcement, het voorprogramma was voor onze Blues held.
Het publiek kwam weliswaar eigenlijk niet voor de reggae, maar Laudine en ik vonden het heerlijke strand-hut-muziek en hebben lol voor 10 gehad :D

Check Laudines Foto's

Weekendje Maastricht

Maastricht Maart 2007

Zoo was dat even gezellig!

Afgelopen weekend ben ik met mijn negen geweldige vriendinnen naar Maastricht geweest. We mochten bij een nicht, Meike, van een van ons slapen, die daar woont met haar vriend en 5,5 maanden oude baby.

Eerst hebben we zaterdag even geshopt in een heerlijk nieuw winkelcentrum daar. Ik ben verliefd geworden op een prachtige trenchcoat van de Zara, die helaas nu even te duur voor me is... Als ik 'm echt heeeeeeeeeel graag wil moet ik maar als ik genoeg geld heb naar A'dam!

's Avonds heeft Meike ons meegenomen naar een cafeetje waar het ontzettend gezellig was. We hebben heerlijk gefeest en ontzettend veel gelachen.

Zondag waren we wel wat moe, maar hebben we nog wel wat gepokerd (waar we nu allemaal verslaafd aan zijn) en ook nog veel gelachen om zaterdagavond. Na een treinreis van 2,5 uur terug naar Utrecht splitsten onze wegen weer en vanochtend zagen we elkaar weer allemaal ge-wel-dig uitgeslapen terug op school.

Poeh, dat was echt mega gezellig!

Dit en dat

Wat kleine dingetjes die ik graag vandaag even wilde posten!

Allereerst, respect voor de oudste blog-schrijfster ter wereld: Olive Riley. Een vrouw van 107. Dat is toch gewoon fantastisch? Iemand die al 2 eeuwwisselingen heeft meegemaakt, allebei de wereldoorlogen, de eerste auto en ga zo nog maar even door! Zie hier haar blog.

Oja, vandaag. Laudine en ik hebben met de paarden even getraind in het Panbos. In het kleine bosje waar we eerst doorheen moeten hebben ze afgelopen week het bos gedund. Dus liggen er nu allemaal stammen en takken in de bosjes. We hadden eigenlijk verwacht dat de paarden hier wel een probleem van zouden maken, maar Patent stapte er heel relaxt langs alsof er helemaal níets veranderd was. Het werd nog grappiger toen Voltrack op de terugweg even voorop liep en opeens die stammen in de bosjes wél eng vond, jaja Voltrack... Geloof je het zelf? :D

Verder ben ik komend weekend in Maastricht! Ik ga met negen vriendinnen erheen, bij een nicht van een van ons slapen. Volgens mij word het echt ontzettend gezellig!
Morgenochtend spring ik hier in het dorp om 7.51 in de trein, om vervolgens een reis van ongeveer 2,5 uur te gaan maken... Naja, ik hoef maar tot Utrecht in mn eentje, vanaf Utrecht zijn we met zn allen en zullen we vast al in de trein ontzettend veel lol hebben!

Dus, jullie horen zondag/maandag pas weer van mij!

Paahd!

Mijn zus is op bezoek met haar zoontje Runar, hij blijft dit weekend bij ons logeren. Hij is nu ongeveer 1,5 jaar oud en begint heerlijk te praten. Hij kan al goed lopen en stampt dus buiten vol plezier rond op zijn groene laarsjes. Álles is interessant, en die paarden, die zijn helemaal interessant!

Mamma en ik hadden de paarden even van achteren gehaald en Runar stond in de deuropening van de stal alles in de gaten te houden wat ik bij Patent, en later bij Voltrack deed. Dat voeren, da's verschrikkelijk interessant!

Het leukste is nog wel dat hij op het plein voor de stal stond, naar patent wees en heel hard 'Paahd!' zei.