dinsdag 15 september 2009

After college coffee


Een paar jaar geleden, hartje Londen, hadden Laudine en ik 5 dagen lang een ritueel. Na ons verschrikkelijke ontbijt - de stank kwam je op de trap al tegemoet als je onderweg was naar de ontbijtzaal van ons hotel - gingen we voor een goedmakertje naar de overkant van de straat: Starbucks.
De deur ging rinkelend open en opeens was je de Londense chaos vergeten: heerlijke fauteuils met daarin mensen met laptops op schoot en naast hen op tafel een dampende kop koffie. De rust en creativiteit straalde je tegemoet.

Vorig jaar mocht ik weer even genieten van de Starbucks, op het Ramblas in Barcelona. Mijn laatste muntgeld ingeleverd, om vervolgens met een Frappucino in mijn hand verder te rennen over het Ramblas.

En nu zit er gewoon een Starbucks op Utrecht CS. Gisteren vonden mijn vriendinnen het dringend tijd dat ik daar eens heenging, want ik was er nog steeds niet geweest. Na een college was het dan zover, ik ging eindelijk weer naar Starbucks!

Ik verwachte een thuiskomgevoel, koffieheerlijkheid, sfeer. Ik verwachte een rustpunt midden op Utrecht CS. Ik verwachte creativiteit. Spirit. Helaas, dat alles ontbrak. Er staat dan misschien buiten op de gevel heel groot Starbucks, maar voor mij is het geen Starbucks.

Het tegenovergestelde van mijn Londen-ervaring vond plaats: zodra ik de Starbucks binnenstapte bevond ik me in de chaos, drukte en vervloog me elk spoor van creativiteit. Ik wilde weer naar buiten, de stationshal in. Helemaal geen gezellige fauteuils, een simpelweg spuuglelijk interieur!

Eenmaal buiten, met de Starbucks geminimaliseerd tot kartonnen bekers in onze handen, was het weer gezellig met z'n vieren. We hebben een heerlijke after college coffee gehad. Maar de volgende keer gaan we toch gewoon weer naar Mockamore.