vrijdag 29 februari 2008

Het land van Bartje!

Een huisje zoals de onze

Maandag dropte mijn vader me in Utrecht, bij de vader van m'n vriend Arthur op de stoep. Nog even wat gegeten en toen konden we op reis. Samen met zijn opa&oma, zusje, broertjes, vader en stiefmoeder heb ik vervolgens 5 dagen genoten in een werkelijk prachtig huis(je) in Drenthe. In het Land van Bartje!
Toen we met onze tassen voor ons huisje stonden was ik echt verrast, huisje nummer 452 was echt mooi! Het zat aan een groot veld, dus alle ruimte om te tennissen of voetballen. En het huisje zelf was echt ruim en licht!

In het huisjespark zat een ontzettend leuk zwembad. Het zwembad op zich was niet zo groot, maar er zat een heel leuke glijbaan in. Er zat namelijk een bijna-vrije val in, waardoor je bijna over de kop ging in de daarop volgende bochten en er als een raket uitschoot het water in!

's Avonds werd er ge-duizend, na één keer beginnersgeluk gehad te hebben heb ik 2 keer hard verloren van Arthur's oma... Maarja, Arthur heeft geen één keer gewonnen, dus mijn nederlagen vallen nog mee =P

Verder hebben Arthur&ik vaak naast het huisje getennist, gevolleerd. Ons uiteindelijke record was 141x (en dat terwijl ik dus een echt groener dan groen groentje ben!). Ook hebben we op donderdag een toernooitje gedaan op de tennisbaan van het park, waar ik natuurlijk vaker mis sloeg dan raak. Maar dat mocht de pret absoluut niet drukken, ik vond het super leuk om voor het eerst echt op een tennisbaan te staan!

We hebben ook nog een halve dag gefietst en een paar uur gewandeld, waardoor we ook nog grafheuvels, hunebedden en een smeltdal gezien hebben. En na het keihard tegen de wind in fietsen was iedereen opeens een stukje rustiger... Including me. (toch aan het eind van de middag nog getennist met Arthur, de energie was weer snel terug!)

We hebben vooral veel gelachen, genoten en ons vermaakt. Ik vond het echt een heerlijke vakantie. Jammer dat het alweer afgelopen is, nu moet ik Arthur opeens weer missen. Wel een beetje raar hoor, na vijf dagen ben je er wel aan gewend dat je de hele tijd samen bent!

vrijdag 22 februari 2008

Hooooooo stap!

Een ex-renpaard, dat blijft Patent zijn hele leven lang. Zijn opvoeding en jongste jaren hebben alleen maar in het teken gestaan van hard, harder, hardst. Tegenwoordig is dat ook nog sterk aanwezig in de aard van het paard.
De meeste paarden gaan over naar stap als je als ruiter je zwaar maakt in het zadel en ontspant, Patent gaat juist harder. En niet alleen onder het zadel maakt hij gebruik van elke kans die hij krijgt om harder te gaan.

Aan de longe is hij al helemaal lastig terug te krijgen. Vroeger kon hij niet eens stappen aan de longe! Zodra ik hem van mij af liet lopen begon hij te draven. Tegenwoordig kan hij dat wel, maar draaft hij eenmaal wil hij niet graag weer terug naar stap. Ik longeer hem meestal zonder longeerlijn aangezien hij op zich prima luistert naar de stemhulpen, alleen het teruggaan naar stap duurt soms wat langer.
Gisteren was ik ook ronden lang bezig hem terug te krijgen. Het stormde een beetje en Patent had er zin in.

Het vergt heel wat geduld, maar het heeft ook wel iets schattigs. Zeker als hij dan ein-de-lijk gaat stappen. He he, hij kan 't wel!

vrijdag 15 februari 2008

Valentijnsdag


Love actually is all around
- Love actually
Voordat iedereen denkt dat ik zo'n meisje dat bergen cadeautjes koopt voor haar Valentijn, en er ook kruiwagens vol terugkrijgt... Dat ben ik dus niet. Ik wordt niet bevangen door Valentijns-koopgekte zodra ik alle rode etalages zie.

Maar ik heb wel een heerlijke middag+ avond gehad na mijn letterkunde tentamen!

Samen met mijn ouders en mijn vriend ben ik uit eten gegaan, eigenlijk nog voor mijn verjaardag. En het eten was hemels. Wauw. Wat kunnen die mensen daar koken zeg!
Alles was al perfect en toen kwam het goddelijke toetje. Dat toetje was echt om je vingers bij op te eten en je bord af te likken.
En ook al was het eigenlijk niet voor valentijnsdag, ik vond het toch wel heel leuk dat het restaurant vol hing met hartjesballonnen tegen het plafond. Al gingen naarmate de avond vorderde steeds meer ballonnen dalen, wat er weer grappig uitzag.

Hm, het was een heerlijke avond om niet te vergeten!

donderdag 14 februari 2008

Romantiek & War Poetry

A widow bird sate mourning for her Love
Upon a wintry bough;
The frozen wind crept on above,
The freezing stream below.

There was no leaf upon the forest bare,
No flower upon the ground,
And little motion in the air
Except the mill-wheel's sound.

- Percy Bysshe Shelley
Na deze week een overvloed aan engelse gedichten uit de Romantiek (Coleridge, Keats, Shelley, Wordsworth...) en van de War Poets (oa. Sassoon & Owen) gelezen te hebben, had ik vandaag er tentamen over. In het kort: wat een ongelooflijk váág tentamen!

Het tentamen was in feite puur gebaseerd op interpretatie, als je je eigen mening maar kon onderbouwen of zoiets. Ik hoop maar dat mijn mening de goede mening was.
We kregen twee gedichten (het gedichtje hierboven en het gedichtje onderaan) en over allebei een paar vragen. Waar het watermolen rad uit de laatste regel symbool voor staat, wat voor sfeer er heerst in het gedicht, et cetera.

Uiteindelijk maakt het eigenlijk ook níet uit wat je voor dit tentamen haalt, deze telt voor 25% van je eindcijfer en het tentamen Nederlands letterkunde eind maart telt voor de overige 75%. Dat betekent dat als je hier een 1 haalt, je voor de andere even een 7 moet halen om het weer recht te trekken...

You love us when we're heroes, home on leave,
Or wounded in a mentionable place.
You worship decorations; you believe
That chivalry redeems the war's disgrace.
You make us shells. You listen with delight,
By tales of dirt and danger fondly thrilled.
You crown our distant ardours while we fight,
And mourn our laurelled memories when we're killed.
You can't believe that British troops 'retire'
When hell's last horror breaks them, and they run,
Trampling the terrible corpses - blind with blood.
O German mother dreaming by the fire,
While you are knitting socks to send your son
His face is trodden deeper in the mud.

- Siegfried Sassoon

dinsdag 12 februari 2008

Februarizon



Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open
het straatgebeuren zeilt uit witte verten aan
arbeiders bouwen met aluinen handen aan
een raamloos huis van trappen en piano's.
De populieren werpen met een schoolse nijging
elkaar een bal vol vogelstemmen toe
en héél hoog schildert een onzichtbaar vliegtuig
helblauwe bloemen op helblauwe zijde.

De zon speelt aan mijn voeten als een ernstig kind.
Ik draag het donzen masker van
de eerste lentewind.

- Paul Rodenko

En zo is het maar net. De afgelopen dagen heb ik met volle teugen genoten van dit prachtige, 'lente'weer... Paardgereden in het zonnetje, teksten over de Romantiek aan mezelf voorgedragen in de zon om te leren, zonder jas gefietst...
Zaterdagochtend ging ik heel vroeg weg bij mijn vriend (als in: 8 uur 's ochtends), het gevolg was dat ik de hele terugweg prachtige luchten zag. En aangezien ze zo mooi waren, heb ik geprobeerd foto's te maken met mijn mobiel. En wonder boven wonder is dat best aardig gelukt!

Heerlijk, dit semi-lenteweer!

Mooie Luchten

zondag 10 februari 2008

Tennissen

Ik hoop dat dit heerlijke, perfecte lenteweer nog een tijdje blijft!

Want het heeft heerlijke zondagen tot gevolg. Vandaag heb ik naast wat huiswerk heerlijk paardgereden en... twee keer getennist. Gewoon op het plein naast ons huis. Voor de lunch een uurtje gewoon tegen de garagedeur, heerlijk in de zon, in mn uppie. En omdat mijn zus graag ook nog wilde tennissen, en ik ook eigenlijk nog wel zin had, heb ik na het paardrijden weer mijn racket gepakt.

Ook al kunnen we er nog niks van, ik vind het super leuk. Het is lachwekkend en lekker actief. Ik kan niet wachten tot we eindelijk op de tennisvereniging gaan tennissen!

dinsdag 5 februari 2008

Overleden: Joan Eikelboom

Een bizar bericht uit de endurancewereld, een bizarre gedachte. Joan Eikelboom, een enthousiaste endurance amazone en organisatrice is plots op slechts 38-jarige leeftijd overleden.

Altijd vrolijk en enthousiast, een ontzettend aardige vrouw. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat zij, die juist altijd zo gezond leefde, gewoon niet meer wakker is geworden.

Maar helaas, niets is minder waar. De kans dat ik haar nog zou zien was redelijk klein, aangezien zij vorig jaar naar Namibië emigreerde, maar nu is het zeker. Joan komt niet meer terug.

Verschrikkelijk voor haar familie, haar man en dierbare vrienden.

Lees ook het bericht op de site van de knhs