maandag 29 oktober 2007

Af? Gaan? = Staan?

Wat een positieve verrassing was het toen ik vandaag mijn beschouwing terugkreeg die ik voor de herfstvakantie had geschreven! Het onderwerp, de militaire missie in Uruzgan, sprak me niet zo aan omdat ik er al over gedebateerd had vorig jaar. Daardoor was ik ook niet tevreden over mijn beschouwing. Ik vond (en vind!) hem zelf wat mat, braaf en standaard.

Blijkbaar viel het toch wel mee hoe 'slecht' het was, want onderaan het blaadje stond een mooie 8,2! Dat geeft vertrouwen in het tentamen dat ik over 5 weken heb, waar ik een betoog of beschouwing moet schrijven.

Geen één keer heb ik onder een 8 gehaald. Nu maar ervoor zorgen dat mijn tentamen niet de eerste keer wordt...

Klik hier om de beschouwing te lezen

maandag 22 oktober 2007

Treindroom

Starend uit het raam vliegen de indrukken aan me voorbij. Vele Nederlandse watergangen worden over gestoken. De gouden hanen op kerktorens glimmen zelfs zonder weerkaatsende zonnestralen. Vervallen loodsen met vele kapotte ramen behoren in zekere zin tot ware architectuur. Het Nederlandse coulissen landschap wordt vervlochten met de rijen kleine, oude huizen. De beweging van een binnenvaartschip wordt slechts verraden door de golven die het achterlaat. Rinkelende spoorwegovergangen worden al bonkend overvlogen. Zij bij hem achterop wacht geduldig tot de trein voorbij is. Langzaam gaan de lichten aan binnenshuis. Stilstaande snelwegen worden overgestoven. De warme gezelligheid uit de Nederlandse huishoudens bereikt door de steeds donker wordende buitenlucht de dromende treinreiziger.

In feite is een lange reis met de trein een soort droom. Het leven van anderen flitst aan je voorbij. Even ben je slechts een toeschouwer.

Weer Maastricht

Begin dit jaar hebben we al met zijn tienen de boel op stelten gezet in Maastricht, afgelopen weekend hebben we het met zn vieren zachtjes over gedaan.

Samen met Maite, Mirjam en Fien stapte ik zaterdagochtend om 8.38 in de trein en begon ons heerlijke weekend. We hebben weer heerlijk geshopt (mooie laarzen!), gepokerd (ik was als eerste blut...), pizza gegeten, uitgegaan tot in de vroege uurtjes om vervolgens de volgende dag halfslapend door te brengen. Het was in één woord heerlijk (behalve het eten bij de Burger King dan gisteravond =P)!

We hebben ook nog vlak voor ik mijn trein moest halen een foto gemaakt in zo'n klein pasfoto hokje op Utrecht CS. Met z'n vieren in een hokje gepropt terwijl we ook nog de tassen in de gaten hielden die als een soort barricade voor 't hokje lagen... Hihi

-foto's komen nog-

donderdag 18 oktober 2007

Het witte paard


Het is alweer ongeveer een jaar geleden dat er een groep van ongeveer 200 paarden ingesloten werd door het water. De fotograaf Laurens Aaij maakte deze foto die de hele wereld overging, het witte paard werd een symbool voor hoop.

Nu staan de paarden van dezelfde boer nog steeds buitendijks en is it Fryske Gea bang voor een herhaling van het hele verhaal. De boer heeft namelijk waarschijnlijk geen plaats om de paarden te stallen. Het zijn namelijk paarden die naar Frankrijk, Italië et cetera getransporteerd zullen worden om daar geslacht te worden.
Laten we hopen dat er dit jaar geen herhaling plaatsvindt, want niet elk jaar loopt het met een sisser af. (en vorig jaar zijn er ook al 18 paarden verdronken...)

dinsdag 16 oktober 2007

Bladerregen

Bron: Emday.nl

Wauw, wat is de herfst toch eigenlijk ook een heerlijk jaargetijde. Als het dan even droog is en de zon doorbreekt is het werkelijk prachtig.

Samen met Voltrack heb ik vandaag genoten deze heerlijke zonnige herfstdag. Middenin de zon, terwijl het blaadjes regende om ons heen, heb ik hem gedressuurd. Na lekker lang te hebben warmgereden liep hij lekker soepel en ontspannen toen ik 'm wat meer oppakte. Zelfs als ik hem in draf liet uitstrekken bleef hij perfect ontspannen aan de teugel lopen.

Het was zo mooi om in zo'n blaadjes regen te rijden. Op straat was het nog mooier. Hier in de buurt zitten een paar van die bomenlanen, met hele hoge bomen die een soort plafond vormen in de zomer en nu hun blad verliezen. Met Voltrack heb ik nog even een stukje lekker gedraafd door zo'n bomenlaan. Dat was zo mooi, terwijl de zon langzaam door het al bijna verdwenen bladerdak scheen dwarrelde er allemaal blaadjes om ons heen naar beneden...

Het mooie van het leven zit in de kleine dingen en soms zijn die kleine dingen zo overweldigend dat ze een grote indruk achterlaten.

donderdag 11 oktober 2007

Loslaten

Om werkelijk wat verder te komen met het dressuren is het belangrijk te durven. Vroeger was ik soms best een beetje bang, als ik in de winter op een stuiterend paard zat. Ik verkrampte en durfde absoluut niet meer te ontspannen.

Ik reed niet meer voorwaarts, hield voor elke beweging goed tegen en wachtte af tot het paard opzij sprong.

Maar het is juist belangrijk wel gas te geven, wel voltes te blijven rijden en het belangrijkste is het om wél te ontspannen. Paardrijden is loslaten. Juist op de momenten dat het voelt alsof je op een brok beton zit die elk moment kan exploderen, juist dan moet je durven te ontspannen. Kijk wat er gebeurt. Als het paard er dan toch vandoor gaat heb je het in ieder geval geprobeerd. En zo nu en dan, dan ontspant het paard opeens. Opeens verruimen de passen en voel je het hele paardenlijf onder je ontspannen. Wat een machtig mooi gevoel is dat! Dat is ook weer zoiets waarvoor ik paardrijd, om soms even echt te voelen.

Als echte controlfreak vond, en vind, ik het nog weleens lastig om los te laten, maar het voelt zo ongelofelijk heerlijk als het lukt. Ook in mijn les gisteren voelde die paar momenten zo mooi dat ik alweer ben vergeten hoe het voelde om stuiterend op een brok beton rond te rijden. Eigenlijk gaat het bij paardrijden alleen maar om gevoel. Je krijgt de theorie geleerd maar uiteindelijk moet je een gevoel ontwikkelen, een gevoel voor timing en vooral een gevoel voor het paard onder je!

zondag 7 oktober 2007

Duetz II

Nou, het probleem is waarschijnlijk opgelost. Ik ben woensdag meteen door ze opgebeld dat ze inderdaad een foutje hadden gemaakt en het geld zo snel mogelijk aan mij overgemaakt wordt. Dat is dan weer netjes hè?

Alleen wilde ik er toch nog wel een blogpost aan wijden, omdat ik mijn geld dus niet gekregen had als ik er niets van had gezegd en het niet uitgezocht had. Daarom denk ik dat er voor mij al heel wat middelbare scholieren een deel van hun loon zijn misgelopen.
En ik denk dat het niet alleen bij Duetz zo gaat.

Kortom, altijd wakker blijven en je niet zomaar iets aan laten praten! Ik heb er voor gezorgd dat ik niet wat geld misloop en deze keer gaat het misschien om een klein bedrag, maar de volgende keer wellicht om veel meer.
Gewoon je muil opentrekken!

dinsdag 2 oktober 2007

Mijn eerste werkervaring

Ooít gaan we allemaal het betaalde werkcircuit in, en ik besloot kortgeleden om ook maar eens een poging te wagen. Bij een kledingwinkel hier in het dorp, Duetz, hadden ze een vacature voor weekendhulp dus heb ik gesolliciteerd.

Er werd snel gereageerd en binnen een week was ik op gesprek geweest en ging ik een vrijdagavond 'proefwerken' in het filiaal in Zeist. Ook al had ik gesolliciteerd voor de functie in Bilthoven. Dit was omdat ze in Zeist 'harder iemand nodig hadden.' Dat filiaal in Zeist was me toch net wat te ver fietsen 's avonds in m'n uppie door het donker, dus mocht ik ook nog een vrijdagavondje proefwerken in Bilthoven. Zo gezegd zo gedaan.

Vervolgens werd ik gebeld dat ik niet in dienst werd genomen, helaas pindakaas. Ik vroeg maar meteen hoe het dan met de betaling van de gewerkte uren zat, 'oh, proefwerken wordt normaal niet uitbetaald?' was de reactie. Gelukkig had ik al geïnformeerd bij een kennis die een aantal kledingzaken heeft, omdat ze al eerder zoiets geks over het betalen van het proefwerken hadden gezegd. Zijn reactie was dat het gewoon uitbetaald moet worden. Toen hij hoorde dat Duetz dit niet van plan was, noemde hij ze 'de kakkerlakken van de mode industrie'.
Ook door de telefoon heb ik aan degene van Duetz verteld dat de vork anders in de steel zat, hij zou het even voor mij uitzoeken...

Het is alweer twee weken later en ik heb vandaag maar weer eens gebeld. Werd een beetje van het kastje naar de muur gestuurd. En nu werd er weer gezegd 'dat het uitgezocht zou worden.' Morgen maar eens de Mitex bellen of proefwerken niet uitbetaald hoeft te worden.
Op de site van de Mitex trof ik overigens ook al wat leuks aan:

Als werkgever bent u verplicht om de identiteit van uw werknemer vast te stellen, zodra hij bij u in dienst treedt en voor hij daadwerkelijk werkzaamheden gaat verrichten.

Er is mij echter nooit wat gevraagd?

Het vervolg: klik hier