maandag 3 december 2007

Presenteren

Ook al zijn onze presentaties maar kort, hoogstens een kwartier, toch leef ik ervan op. Vorige week moest ik twee keer presenteren. Eén keer in een groepje bij Letterkunde (literatuurgeschiedenis), vertellen over de Nederlandse poëzie in de jaren '50 en de algemende achtergronden daarvan.

Vrijdag mocht ik voor het eerst sinds de brugklas weer alleen. Destijds las ik voor, een verhaal over Kofi Annan. Waarschijnlijk kende bijna niemand uit mijn klas die man, maar ik had er groot respect voor en wilde er graag over vertellen. Destijds wist ik natuurlijk vrij weinig van politiek et cetera, maar toch was ik geïnspireerd door hem.
Als ik presenteer heb ik me meestal zodanig ingelezen en ingelezen in de stof dat ik de klas/toehoorders ook echt wil overtuigen, iets bij wil brengen. Misschien ben ik wel gewoon een neurotische perfectionist, maar presenteren geeft me vleugels (en dat zonder Redbull!)
Vrijdag was het weer zover. Alleen stond ik voor mijn economieklas. Die voor de gelegenheid flink uitgedund was, omdat vrijdag het laatste uur bijna geen een examenleerling nog op komt dagen. Over een klas viel dus niet echt te spreken, aangezien ze precies op één hand te tellen waren.

Desalniettemin heb ik enthousiast verteld over de overname van ABN. Achteraf kon ik wel duizend dingen bedenken die ik vergeten was, of veel mooier had kunnen vertellen. Maar toch was ik wel tevreden, de klas vond dat het fijn was om naar mij te luisteren en ik had het kunnen vermijden om er een 'euhh... en euh..'- verhaal van te maken.

Jammer dat ik deze week niet wéér mag presenteren, ik zou 't wel elke week willen doen!

Geen opmerkingen: