Broem Broem, toet toet!

Op 20 november stapte ik voor het eerst achter het stuur. Natuurlijk kon ik er nog helemaal niets van en had ik géén idee hoe ik die auto onder controle moest krijgen. De afgelopen drie maanden heb ik vele uren achter het stuur gezeten met Musa naast me en langzaam begon het resultaat zichtbaar te worden. Een maand geleden haalde ik mijn theorie na een weekend met mijn neus in de boeken te hebben gezeten. Er stond niets meer in de weg voor mijn praktijkexamen, dus kon die gepland worden!

Gisteren kroop ik met wat meer spanning dan normaal achter het stuur, het was tijd om te laten zien wat ik kon! Ook al was het weer niet iets om over naar huis te schrijven, door mijn zijruiten kon ik niet goed kijken en aan mijn buitenspiegels had ik ook vrij weinig, moest het gewoon gebeuren! Na eerst nog even een halfuurtje gewoon rond te hebben gereden, gingen we richting het CBR. Daar aangekomen gingen we naar tafeltje 13, waar tot onze verbazing geen examinator op ons zat te wachten... Musa ging het meteen uitzoeken en al snel bleek dat ik met de directeur van het CBR mocht gaan rondrijden, die wat later was doordat hij in de file stond. Oh oh, de directeur, dacht ik zenuwachtig. Maar Musa stelde me gerust dat het een hele aardige man was.

Nou, dat was ook zo. Hij stelde me gerust en keek door mijn zenuwachtigheid heen. In ruim een halfuur tijd liet hij me bijna alles wel doen: straatje keren, parkeren, rotondes, woonwijken, snelweg...
Terug bij het CBR had ik het niet meer, was ik geslaagd of niet? Ik had geen idee. Want hoewel het best aardig ging en ik geen grove fouten had gemaakt, was ik wel ongelooflijk zenuwachtig geweest en had niet altijd even perfect gereden...

Maar al snel kwam daar het verlossende woord, ik was geslaagd! De directeur van het CBR had genoeg vertrouwen erin om me los te laten in het verkeer. Na 3 maanden, 39 lessen en 1 examen mag ik dan dat roze kaartje gaan aanvragen!