Na zonneschijn komt regen

Ja, de titel klopt hoor. Deze keer was het gezegde even andersom. Gisteren hebben pappa en ik eindelijk weer een keer sámen een wedstrijd gereden. We reden in Kootwijkerbroek de 55 km.

Het gehele eerste rondje ging perfect, we wilden rond de 15 km/h rijden en we reden uiteindelijk precies 15 km/h op één minuut na!

We begonnen aan het tweede rondje dan ook vol vertrouwen, maar toen stortte het hele kaartenhuis echter in... Allereerst reden we verkeerd, waardoor we ongeveer 10 km hebben omgereden. En daarna kwamen we terecht in een enorme onweersbui, ik heb nog nooit meegemaakt dat het zo hard regende...
We hadden nog maar zo'n 20 meter zicht en hoorden en zagen het knallen en flitsen recht boven ons. De paarden liepen ondanks dit noodweer gewoon door, wat mij wel verbaasde want normaal is een dood stuk hout al genoeg om de bosjes in te vliegen. Dat zijn dingen om te onthouden, onbeschrijfelijk gewoon!

Na een kwartier à halfuur regenen hield het eindelijk op en gingen we even stappen. Bij het aandraven merkte ik dat Patent niet goed liep en was het echt afgelopen. Na ons door zoveel heengeslagen te hebben ging het dan toch mis. En dat was wel erg jammer.
We hebben maar meteen opgebeld en opgegeven. Even later kwam mamma met de trailer en konden we - na ze voor transport te hebben laten keuren op het wedstrijdterrein - op naar huis met een auto vol stinkende, natte troep.

Een behoorlijk zure afloop, maar ondanks dat hebben we lekker gereden! De paarden liepen in het eerste stuk echt geweldig, we hebben er allemaal - de paarden ook - van genoten!