Zandhappen

Nou... Eigenlijk was het niet echt zandhappen, maar bladeren rollen. Maar aangezien het nu eenmaal bekend staat als zandhappen, noem ik 't dan maar zo.

Vandaag ben ik voor 't eerst sinds tijden (lees: ik heb geen idee wanneer de vorige keer was.) weer van mijn paard gevallen! Ja, je leest het goed. Ik heb weer eens even mogen stunten, valbreken, lachen en in de bladeren ploffen. We waren lekker aan het galoperen en vanuit het niets stopt Patent ineens en draait hij om, dáár was ik even niet op voorbereid.
En weetje, vallen is helemaal niet erg! Het is niet eng, het is zelfs leuk! En dat méén ik, ik ben niet op mijn achterhoofd gevallen.

Niet dat ik nu expres tijdens het galoperen me opeens opzij laat vallen om in de bladeren te kunnen landen, maar ik heb vandaag weer ervaren dat het inderdaad helemaal niet eng is. Natuurlijk, als je hard valt is 't even wat zuur, maar dan nog! Het hoort erbij en zeker vandaag was het best grappig.

Ik denk dat ik er al zolang niet ben afgevallen doordat ik ergens begin dit jaar een knop heb omgezet. Eerst reed ik best afwachtend, ik was toch wel bang om eraf te vallen. En dat is begin dit jaar veranderd, ik wist dat ik goed kon blijven zitten en dat als ik viel ik 9 van de 10 keer zacht viel. Nou, dan moet je gewoon ervoor gáán en niet meer miepen.
Het gevolg: minder zandhappen en als je dan zandhapt zit je te lachen in 't zand (of in dit geval de bladeren.)

Toch jammer voor mijn instructeur, die zei woensdag nog: 'niet stiekem eraf vallen als ik er niet ben hè?!' Helaas geen traktatie voor hem, maar mijn vader daarintegen heeft geluk =D