Arrivederci

Onze nieuwe vriend
(geen mooie foto van een rode te vinden...)

Ruim tien jaar vertoefde hij hier op het aanrecht. Zwart met chroom. Precies vierkant. Een waterreservoir aan de achterkant.

En altijd dat vertrouwde geluid bij het vullen van een kopje. Eerst redelijk hard, terwijl de druk werd opgevoerd. Daarna druppelde de koffie, vervuld met smaak, het apparaat uit een klein kopje in.

Nog altijd werkte hij prima, maar toch was het tijd voor een nieuwe. Een nieuw systeem. Capsules, dat is het nu. De koffie is lekkerder en de machine behoeft minder onderhoud. Sinds vanochtend zijn we weer helemaal hip. Onze vertrouwde Quickmill werd een beetje uit elkaar gehaald, in een doos gestopt die eerst de pads bevatte en met liefde naar de auto gedragen. De hele reis pruttelde hij niet en druppelde er geen koffie uit het apparaat.

Bij Espressissimo zetten we hem, met doos en al, op de toonbank. Hij verdween naar achteren, om gereviseerd te worden en een nieuw leven tegemoet te gaan. Bij een andere koffiegenieter, die binnenkort de winkel in zal lopen en zal vragen of men niet toevallig een tweedehands Quickmill voor hem heeft. Onze Quickmill zal weer naar voren gehaald worden, opgepoetst en wel, en zal in een andere doos de deur verlaten. Op weg naar het huis van zijn nieuwe vriend.

Wij namen afscheid van een goede vriend en verlieten de winkel met zijn jonge broertje. Rood met chroom. Hippe knopjes. En glazen in plaats van kopjes.

Arrivederci amico