zaterdag 30 december 2006

Twee Handen

Met cellospelen begon ik met het oefenen van het strijken. Langzaam, met mijn tong uit mijn mond probeerde ik met de strijkstok een constante, gelijke toon uit de cello te krijgen. In het begin haperde en piepte de cello onder mijn aanrakingen, nu gaat dat al stukken beter. Ik heet nog steeds geen Pablo Casals hoor, maar ik kan nu tenminste een beetje normaal doen met mijn strijkhand!

Deze week heeft pappa me uitgelegd wat de basis van mijn linkerhand moet gaan vormen. Wat ik moet oefenen in het begin en hoe dat dan ongeveer klinkt. (ik: 'een octaaf?! Hoe hoor ik dat?!'). Nu is het dus zweten geblazen met twee handen tegelijk!
Het lijkt wel weer terug bij af, ik kan dan weliswaar nu meer tonen spelen met mijn cello maar het gehaper en gepiep is weer terug. En daarnaast kan ik nu ook verschrikkelijk valse noten eruit halen als ik mijn vingers niet helemaal op de juiste plek op de snaar gezet heb...

Mijn enthousiasme is nog niet afgenomen hoor! Aan opgeven doe ik niet, ik zaag dapper voort en houd een glimlach op mijn gezicht. Ik vind het cellospelen namelijk echt ontzettend leuk! Op een dag komt er een normale melodie uit dankzij mijn handen, daar ben ik van overtuigd! Nu nog even dapper doorzagen.

Nooit geweten dat een toonladder spelen zó moeilijk was!

Geen opmerkingen: